Σύμφωνα με τις προβλέψεις του υποδείγματος παραγόντων του ΚΕΠΕ για τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές του ΑΕΠ, ο μέσος ετήσιος ρυθμός μεταβολής του πραγματικού ΑΕΠ για το 2014 εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 0,6%.
Όπως επσημαίνεται, η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνει την προηγούμενη εκτίμηση του Κέντρου ότι το 2014 θα αποτελέσει έτος μετάβασης από την μακροχρόνια ύφεση, που είχε διάρκεια έξι έτη, σε καθεστώς ανάπτυξης.
Σε ό,τι αφορά την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, επισημαίνει ότι πλέον επικρατούν συνθήκες σταθεροποίησης, οι οποίες απορρέουν κυρίως από τη σταδιακή εδραίωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την υλοποίηση μιας σειράς καίριων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, αλλά και την προοδευτική ομαλοποίηση της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού κλάδου.
Τι θα δώσει ώθηση στην ανάκαμψη
Όπως αναφέρει το ΚΕΠΕ, η εκτιμώμενη αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ εντός του 2014 ενδέχεται να διευρυνθεί περαιτέρω βασιζόμενη:
(α) σε μια περισσότερο ευνοϊκή πορεία των εξαγωγών, τόσο από την πλευρά των υπηρεσιών, κυρίως μέσω του τουρισμού, όσο και από την πλευρά των αγαθών, μέσω της περαιτέρω ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και ενδυνάμωσης της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας,
(β) στη μετάβαση από αρνητικούς σε θετικούς ρυθμούς μεταβολής των επενδύσεων, μέσω κυρίως της αποκατάστασης των συνθηκών ρευστότητας και χρηματοδότησης, αλλά και της περαιτέρω βελτίωσης του επιχειρηματικού κλίματος βάσει της προώθησης των σχετικών μεταρρυθμίσεων, και
(γ) στη σταδιακή ανάσχεση των ιδιαίτερα δυσμενών συνθηκών αναφορικά με την ανεργία, μετά και τις πρώτες διαφαινόμενες τάσεις σταθεροποίησης στο εν λόγω μέγεθος.
Επιπρόσθετες θετικές επιδράσεις ενδέχεται να προκληθούν από την ενίσχυση των ευνοϊκών προοπτικών αναφορικά με την πορεία της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρωζώνη.
Ανασταλτικοί παράγοντες
Προς την αντίθετη κατεύθυνση ενδέχεται να λειτουργήσο υν παράγοντες που αφορούν τόσο στο εξωτερικό όσο και το εγχώριο περιβάλλον, σημειώνει το ΚΕΠΕ. Στην πρώτη περίπτωση, ως ιδιαίτερα κρίσιμοι αξιολογούνται οι γεωπολιτικοί παράγοντες, όπως η κρίση στην Ουκρανία και η κλιμάκωση των εχθροπραξιών στη Μέση Ανατολή.
Στη δεύτερη περίπτωση, καίριο ρόλο θα διαδραματίσουν τυχόν εγχώριες εξελίξεις που θα σηματοδοτήσουν καθυστερήσεις και αγκυλώσεις στην προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και θα θέσουν σε κίνδυνο τη διατήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την εξομάλυνση της χρηματοδότησης της οικονομίας και την πολιτική σταθερότητα.