Περίπου 375 εκατ. άνδρες και γυναίκες δεν μπορούν να κερδίσουν αρκετά για να συντηρήσουν τον εαυτό και τις οικογένειές τους με πάνω από 1,25 δολάρια την ημέρα (σ.σ. όριο ακραίας φτώχειας), επισημαίνει ο γενικός διευθυντής του ILO (International Labour Organization), Guy Ryder- αριθμός που αντιστοιχεί στο 1/8 του εργατικού πληθυσμού του αναπτυσσομένου κόσμου, όπου πάνω από το 1/4 των εργαζομένων ζουν τις οικογένειες τους με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα.

Αν και σε σύγκριση με τις αρχές της δεκαετίας του 2000, υπάρχει ουσιαστική μείωση της φτώχειας των εργατών, ωστόσο η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση σε συδυασμό με την αδύναμη κι εύθραυστη ανάκαμψη, επιβράδυνε αυτήν την όποια πρόοδο. Αξίζει να σημειωθεί πως το 2013 ο αριθμός των εργατών που βρισκόταν σε κατάσταση ακραίας φτώχειας μειώθηκε μόλις κατά 2,7% σε παγκόσμια κλίμακα, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά μείωσης κατά την τελευταία δεκαετία.

Από την άλλη, διαπιστώνεται πως το παγκόσμιο εργατικό δυναμικό αυξάνεται κατά 42,6 εκατομμύρια κάθε χρόνο, κυρίως στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Μόνο, όμως, τα 40 εκατομμύρια εξ αυτών βρίσκει δουλειά και μόνο οι μισοί αυτών βρίσκει δουλειά με μισθό βάσει σύμβασης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, η αύξηση στο πλήθος των ανέργων κι εκείνων που είναι ικανοί να βρουν μία «αδήλωτη» θέση εργασίας να αυξάνει συνεπακόλουθα και τον κίνδυνο της φτώχειας.

Σε επίπεδο μελλοντικών εξελίξεων, το ILO προβλέπει πως μέχρι το 2030, ο κόσμος θα χρειαστεί να δημιουργήσει 600 εκατομμύρια θέσεις εργασίας για να συμβαδίσει με την αύξηση του εργατικού δυναμικού, να περιοριστεί η ακραία φτώχεια, να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στην εργασία κλπ. Ωστόσο, όπως σημειώνει κι ο κ. Ryder, μια μεγάλη περίοδος χαμηλής ανάπτυξης θα ήταν καταστροφική αρχή για μια ανανεωμένη πορεία για μία βιώσιμη ανάπτυξη και την εξάλειψη της φτώχειας.