Η μόνη διαφορά είναι ότι στα δημόσια νοσοκομεία η σύμβαση είναι συνήθως διετής-τριετής, ενώ στα ιδιωτικά μπορεί να είναι και δωδεκαετία (εμπορική χρήση). 

Το θέμα είναι τα εξωπραγματικά ενοίκια που ζητώνται επιβεβαιώνοντας ότι οι συγκεκριμένες απαιτήσεις της διοίκησης είναι και η βασική πηγή του κακού ή αλλιώς της αισχροκέρδειας που παίζεται στα κυλικεία. Επιχειρηματίας αναφέρει ότι υπάρχουν αρκετά δημόσια νοσοκομεία που μισθώνουν τα κυλικεία τους με ενοίκιο από 10.000 ευρώ και πάνω, ενώ ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν υπήρχε περίπτωση δημόσιου θεραπευτηρίου που ζήτησε ενοίκιο 30.000 ευρώ και μάλιστα το πήρε.

Σε αυτά τα επίπεδα και κάτι παραπάνω είναι τα μισθωτήρια συμβόλαια στις ιδιωτικές κλινικές. Εκεί, όπως λένε πηγές δεν είναι μόνο το ενοίκιο αλλά και ο αέρας που πρέπει να καταβάλλει ο εκμισθωτής που είναι μαύρα λεφτά και ο οποίος παρά την κρίση δεν λέει να ξεφουσκώσει. Βεβαίως επισημαίνουν ο αέρας που σήμερα καταβάλλεται δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που ήταν το 2008. Μάλιστα τότε αναφέρεται η περίπτωση κλινικής των Νοτίων Προαστίων που είχε ζητήσει αέρα πάνω από 250.000 ευρώ.

Το θέμα είναι λένε πηγές ότι εξαιτίας των υψηλών λειτουργικών που έχει ένα κυλικείο που λειτουργεί μέσα σε ένα νοσοκομείο δεν υπάρχουν περιθώρια να μειωθούν οι τιμές που πραγματικά σε κάποιες περιπτώσεις μοιάζουν με αυτές που καταβάλλει κάποιος που έχει επισκεφτεί ένα τουριστικό θέρετρό ή ένα πολυτελές ξενοδοχείο. 

Για παράδειγμα οι τιμές του καφέ-ακόμη και του ελληνικού καφέ- ξεκινούν από 2 ευρώ και μπορεί να φθάσουν για τον καπουστίνο στα 4,5 ευρώ. Αντίστοιχα στις σφολιάτες κυμαίνονται από 2,5 ευρώ μέχρι 4 ευρώ, ενώ στα σάντουιτς άνετα ξεπερνούν και τα πεντε ευρώ. 

Δέσποινα Καραγιαννοπούλου