Όπως επισημαίνει, νέες μελέτες δείχνουν πως η Γερμανία πιθανότατα θα πρέπει να «καταπιεί» τις επιπλέον διαγραφές χρέους, και όχι μόνο διότι η Ελλάδα βρίσκονταν σε κατάσταση χρεοκοπίας τα μισά περίπου χρόνια από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία της. Μια νέα μελέτη των Carmen M. Reinhart (Harvard) και Christoph Trebesch (Πανεπιστήμιο του Μονάχου) δείχνει πως στα «χαρτιά» τόσο για την Ελλάδα όσο και για πολλούς εταίρους πιθανότατα βρίσκονται περισσότεροι γύροι αναδιαρθρώσεων, που θα λάβουν χώρα κατά την πάροδο πολλών ετών.

Όπως υποστηρίζουν στην εργασία τους, η μελέτη των διαφόρων κρίσεων χρέους των τελευταίων 100 ετών δείχνει πως παρά τις όποιες ελπίδες και όνειρα τόσο των πιστωτών όσο και των δανειοληπτών, οι κρίσεις κρατικού χρέους σπανίως «ξεκαθαρίζουν» με μία μόνο αναδιάρθρωση χρέους ή κήρυξη χρεοστασίου. Ιστορικά, τείνουν να «σέρνονται» για πολλά χρόνια και να χρειάζονται πολλούς γύρους αναδιάρθρωσης.

Σύμφωνα με τη μελέτη, ο μέσος όρος των «κρίσεων» χρεοκοπίας για τις 35 αναδυόμενες χώρες που εξετάστηκαν, διαρκούσε 7,3 χρόνια και «μετρούσε» τρεις αναδιαρθρώσεις χρέους.

Η Reinhart πάντως λέει πως υπάρχει λόγος να πιστεύει ότι οι κρίσεις στην ευρωζώνη θα είναι πιο παρατεταμένες από τον ιστορικό μέσο όρο, διότι εμπλέκονται τόσες πολλές εύπορες χώρες. Οι πλούσιες χώρες μπορούν να αντέξουν οικονομικά να παραμείνουν σε «άρνηση» και να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο για αρκετό διάστημα, προχωρώντας σταδιακά σε απομειώσεις χρέους και αφήνοντας τις συνέπειες μιας οικονομικής κρίσης να «κακοφορμίζουν». «Όσο περισσότερο τους πάρει να το συνειδητοποιήσουν, όμως, τόσο περισσότερα πυρομαχικά χρειάζονται στην τσάντα τους, και μεγαλώνει ακόμη περισσότερο το χρονοδιάγραμμα για την ανάκαμψη», σημειώνει.

Αυτό ίσως είναι το καλύτερο επιχείρημα που ο ΣΥΡΙΖΑ –ή οποιοσδήποτε άλλος κερδίσει τις εκλογές στο τέλος του μήνα- μπορεί να προσφέρει στη Γερμανία για την αποτελεσματικότητα της περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους, όσο το δυνατό νωρίτερα, σχολιάζει η Washington Post.