Πιο αναλυτικά, το άρθρο της εφημερίδας περιγράφει την κατάσταση μιας μέσης οικογένειας (παραλληλίζοντάς την με την Ελλάδα), η οποία διαχειριζόμενη ίσως λανθασμένα τα οικονομικά της και πέφτοντας στην παγίδα τραπεζών, δανειστών και πιστωτών για δάνεια, πιστωτικές κάρτες, έχει βρεθεί, χρεοκοπημένη πλέον, να δέχεται πιέσεις και όρους από όλους αυτούς, να ξεπουλά τα τιμαλφή της, να έχει χάσει τη δουλειά της και να κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της.
Στη συνέχεια, το άρθρο παραθέτει τις προτάσεις και τις συμβουλές που δίνονται στην οικογένεια αυτήν από έναν ειδικό σύμβουλο σε θέματα χρέους, για να ξανασταθεί στα πόδια της - από την άμεση διακοπή περαιτέρω δανεισμού της μέχρι τη συνεννόηση με τους πιστωτές για ένα ρεαλιστικό σχέδιο αποπληρωμής του χρέους, καθώς τελικά είναι προς το συμφέρον τους γιατί μόνον έτσι θα πάρουν πίσω μεσοπρόθεσμα μέρος από τα χρήματά τους.
Ακριβώς αυτό, σημειώνει η αρθρογράφος, είναι το σχέδιο το οποίο παρουσιάζει αυτή τη στιγμή στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η νέα ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν θέλει να δανειστεί νέα χρήματα που θα εξαφανιστούν σε μια «μαύρη τρύπα», αλλά «αντ’ αυτού θέλει να εισπράξει φόρους, να καταπολεμήσει τη διαφθορά, να έχει μεγαλύτερα έσοδα από ό,τι δαπάνες στο νέο προϋπολογισμό. Θέλει να σταματήσει το ξεπούλημα των υποδομών και να επενδύσει για να υπάρξουν περισσότερες θέσεις εργασίας, όπως θέλει επίσης μια διάσκεψη χρέους, θέλει η χώρα να ξανασταθεί πάλι στα πόδια της ώστε να μπορεί μεσοπρόθεσμα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της».
Το άρθρο της Die Presse καταλήγει επισημαίνοντας πως μπορεί κανείς να έχει επιφυλάξεις απέναντι στους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ, να τους βρίσκει αλαζονικούς, λαϊκιστές, ή, για διάφορους λόγους, να μην επιθυμεί την επιτυχία τους, ή να βρίσκει δεκάδες παράγοντες για τους οποίους θα αποτύχει το σχέδιό τους, ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρεί κανείς ως παράλογο ή κουτό ή, μάλιστα, ακροαριστερό, ένα σχέδιο το οποίο χιλιάδες φορές καθημερινά προτείνεται από συμβούλους σε θέματα χρέους, σε υπερχρεωμένους ανθρώπους που αναζητούν βοήθεια.