Σε δηλώσεις του στον δημοσιογράφο Ρίτσαρντ Κουέστ, ο κ. Βαρουφάκης εξήγησε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίζει να πληρώνει τους πιστωτές της όπως έκανε στο παρελθόν αφού αυτό ήταν βασισμένο στην αρχή ότι η Αθήνα θα πληρώνει και μετά θα υπάρχει καταβολή δόσεων από τους δανειστές. Ωστόσο μετά από ερώτηση αν η Ελλάδα έχει ξεμείνει από χρήματα ο κ. Βαρουφάκης είπε ότι αυτό δεν συμβαίνει, σχολιάζοντας πως «Η χώρα ζει με τις δικές της δυνάμεις μετά από τις τεράστιες προσπάθειες των πολιτών της».
Κατά τον κ. Βαρουφάκη «είναι κοινή γνώση, όλοι γνωρίζουν στη Γαλλία τους θεσμούς ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να καταβάλει μεγάλες δόσεις στο ΔΝΤ χωρίς συμφωνία» ενώ κληθείς να σχολιάσει τις δηλώσεις του Νίκου Βούτση είπε ότι «απλώς επανέλαβε ότι έχω πει κι εγώ πολλές φορές». «Για 4 μήνες ικανοποιούσαμε τις υποχρεώσεις πληρώναμε εξαντλώντας κάθε ίχνος ρευστότητας από την πληγωμένη οικονομία μας, δεν μπορούμε να το κάνουμε εσαεί».
Κάλεσε, δε, τους θεσμούς και ειδικά το ΔΝΤ «να μας συναντήσουν στο 1/4 του δρόμου». Όσον αφορά τέλος αν οι συντάξεις είναι η βασική κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης ο κ. Βαρουφάκης είπε ότι «είναι μια κόκκινη γραμμή. Το βασικό πρόβλημα, όπως έγραψα και στο Project Syndicate, είναι η λιτότητα. Η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη λιτότητα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη τώρα».
Σε ερώτηση σχετικά με τις «ηχογραφήσεις» στο Eurogroup της Ρίγας, ο υπουργός Οικονομικών διευκρίνισε πως ηχογράφησε μόνον τον εαυτό του…
«Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να ηχογραφεί ένας υπουργός τις ομιλίες του». Δεν ηχογράφησα άλλον, μόνον τον εαυτό μου, εξήγησε, προσθέτωντας πως για λόγους διαφάνειας στις συνεδριάσεις θα πρέπει να κρατούνται πρακτικά.
Κληθείς να σχολιάσει το εάν υπάρχουν κάποιοι που θέλουν την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, ο κ. Βαρουφάκης απάντησε: «Μπορεί να υπάρχουν. Δε μπορώ να το ξέρω. Γνωρίζω όμως ότι δεν είναι προς το συμφέρον κανενός το Grexit. Αντίθετα είναι προς το συμφέρον του μέσου Ευρωπαίου να τελειώσει η ελληνική κρίση. Και ο μόνος τρόπος είναι μέσω της ανάπτυξης, ώστε η Ελλάδα να μπορεί να πληρώνει τις οφειλές της, και η Ευρώπη να δείξει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει μία κρίση χρησιμοποιώντας λογική και όχι μία μέθοδο αυστηρής πειθαρχίας.