Από την έρευνα συν τοις άλλοις προκύπτει ότι το 60% των δανειοληπτών εξυπηρετεί κανονικά τις υποχρεώσεις του σε δάνεια και κάρτες ενώ ενδιαφέρον είναι το στοιχείο ότι το 73% των ερωτώμενων επισημαίνει ότι οι υπηρεσίες των τραπεζών είναι ακριβές. Τα συμπεράσματα της έρευνας είναι : Η εικόνα των μεγάλων εργατικών συνδικάτων της χώρας χαρακτηρίζεται σε σημαντικό βαθμό καλή. Η ΓΣΕΕ εμφανίζει θετική εικόνα στο 45% του συνόλου της κοινής γνώμης και 48% στον πληθυσμό των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. Η ΑΔΕΔΥ εμφανίζει θετική εικόνα στο 38% του συνόλου της κοινής γνώμης και 58% στον πληθυσμό των μισθωτών του δημοσίου τομέα. Η ελληνική κοινωνία σε ποσοστό 81% ενστερνίζεται την άποψη ότι «οι εργαζόμενοι χρειάζονται τα συνδικάτα». · Η εικόνα, επίσης, της ΟΤΟΕ εμφανίζεται αρκετά καλή, και πάντως ενισχυμένη σε σχέση με το παρελθόν. Η αναγνωρισιμότητά της καταγράφεται σήμερα στο 45% της ελληνικής κοινωνίας (αντίστοιχη έρευνα της VPRC το 1996 κατέγραφε το σχετικό ποσοστό στο 30%), οι παρεμβάσεις της το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει αντιληπτές - «ορατές» από το 80% της ελληνικής κοινωνίας, ενώ και η δημοτικότητά της εμφανίζει διπλάσιο θετικό ισοζύγιο. Υπάρχει, βεβαίως, ακόμα σημαντικό έλλειμμα ενημέρωσης στην κοινή γνώμη πάνω στις θέσεις και τις απόψεις της. · Η θέση της ΟΤΟΕ για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους κατέγραψε την επιδοκιμασία της κοινής γνώμης σε ποσοστό 68%, έναντι 19% που υποστηρίζει τη θέση των Τραπεζών για υπογραφή επιχειρησιακών συμβάσεων («κάθε τράπεζα να υπογράφει σύμβαση με τους δικούς της υπαλλήλους»). Στην άρνηση των τραπεζών να υπογράψουν κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας η θέση της κοινής γνώμης είναι ότι «πρέπει η Κυβέρνηση να παρέμβει» σε ποσοστό 61% (27% έχει την αντίθετη γνώμη). · Η τοποθέτηση της κοινής γνώμης υπέρ της ΟΤΟΕ σε μεγάλο βαθμό οφείλεται, εκτός των άλλων, στη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης απέναντι στις Τράπεζες και στην πολιτική που εφαρμόζουν απέναντι στους καταναλωτές. Καταρχήν πρέπει να επισημανθεί, ότι η καταναλωτική βάση των τραπεζών έχει διευρυνθεί καταλυτικά κατά την τελευταία δεκαετία. Το 1996 καθημερινά ή αρκετές φορές μέσα στην εβδομάδα συναλλασσόταν με κάποια τράπεζα το 11% των πολιτών. Σήμερα το αντίστοιχο ποσοστό καταγράφηκε στο 36%. Αντίστροφα, το 1996 το 36% συναλλασσόταν σπάνια ή και ποτέ με κάποια τράπεζα, ενώ το αντίστοιχο σημερινό ποσοστό φτάνει μόλις το 17%. Η «εγγύτητα» στις τράπεζες των ελλήνων / ίδων πολιτών είναι πλέον ισχυρότατη. Το γεγονός αυτό πιστοποιείται από το ότι το 37% των πολιτών χρησιμοποιεί κάποια πιστωτική κάρτα, ενώ το 50% έχει τουλάχιστον ένα δάνειο να αποπληρώσει (με έμφαση στα στεγαστικά). · Οι υπηρεσίες που προσφέρουν οι τράπεζες θεωρούνται από την κοινή γνώμη ακριβές σε ποσοστό 73%. Οι προμήθειες που παρακρατούν βάσει των συναλλαγών θεωρούνται υψηλές σε ποσοστό 77%. Τα κέρδη των τραπεζών θεωρούνται «μάλλον υπερβολικά» σε ποσοστό 86%. Σε περιπτώσεις δυσκολιών αποπληρωμής δανείων ή καρτών η στάση των τραπεζών θεωρείται «μη-συνεργάσιμη» σε ποσοστό 62%. Η συνισταμένη των παραπάνω απόψεων καταλήγει σε ένα σοβαρό έλλειμμα εμπιστοσύνης της ελληνικής κοινωνίας στο χώρο των τραπεζών: το 51% των πολιτών δηλώνει ότι «δεν εμπιστεύεται τις τράπεζες», σε αντίθεση με το 44% που δηλώνει ότι «τις εμπιστεύεται». Ωστόσο, η εμπιστοσύνη των πολιτών στις τράπεζες το 1996 έφτανε το 82.6%, εμφανίζοντας τις τελευταίες την εποχή εκείνη ως τον πλέον αξιόπιστο και στοιβαρό οικονομικό θεσμό της χώρας. · Επισημαίνεται πάντως, ότι το 60% των πολιτών εξ’όσων έχουν λάβει δάνειο ή χρησιμοποιούν πιστωτική κάρτα δηλώνει δεν αντιμετωπίζει δυσκολίες στην αποπληρωμή τους (το 29% δηλώνει ότι αντιμετωπίζει). Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει ότι η επιβάρυνση των νοικοκυριών, αν και υπαρκτή, δεν έχει ακόμη φτάσει σε επίπεδα μη διαχειρίσιμα. · Η κοινή γνώμη θεωρεί ανεπαρκή τα μέτρα που λαμβάνονται στις τράπεζες για την ασφάλεια των συναλλασσόμενων πολιτών σε ποσοστό 82%. Πιστεύει ότι για την αύξηση των ληστειών στις τράπεζες τον τελευταίο καιρό τη βασική ευθύνη φέρουν οι ίδιες οι τράπεζες (30%),