Με έξι αποφάσεις του (2439-2445/2015), το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο κρίνει ότι δεν είναι υποχρεωτικό τα φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα των φαρμακευτικών εταιρειών να είναι στη λίστα των φαρμάκων του ΕΟΠΥΥ, καθώς μπορούν να επιλέξουν την ελεύθερη αγορά φαρμάκων.

Το Claw back επιβλήθηκε το 2012 από το υπουργείο Υγείας στις φαρμακευτικές εταιρείες που είναι κάτοχοι αδειών κυκλοφορίας φαρμακευτικών προϊόντων, ως έκτακτο οικονομικό μέτρο σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί η αλόγιστη συνταγογράφηση εξωνοσοκομιακών  ιδιοσκευασμάτων. Το μέτρο αυτό υποχρεώνει τις φαρμακευτικές να επιστρέψουν τα ποσά που υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης των φορέων της κοινωνικής ασφάλισης. Το ανώτατο πλαφόν του προϋπολογισμού της φαρμακευτικής δαπάνης καθορίζεται με απόφαση του υπουργού Υγείας.

Οι Σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι το Claw back δεν επιβλήθηκε ως φόρος ή κοινωνική εισφορά και δεν καταργήθηκαν οι νομοθετικές προβλέψεις περί καθορισμού της τιμής των φαρμάκων, αλλά και δεν επιβλήθηκε κανένας περιορισμός των απαιτήσεων από τις πωλήσεις των φαρμάκων.

«Ο εν λόγω περιορισμός χρηματικών απαιτήσεων δεν αντιβαίνει στο Σύνταγμα και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου  της ΕΣΔΑ, το οποίο ορίζει ότι η περιουσία κάθε φυσικού ή νομικού προσώπου είναι σεβαστή, εάν τηρείται και η αρχή της δίκαιης ισορροπίας μεταξύ του γενικού συμφέροντος που αφορά το κοινωνικό σύνολο και των αξιώσεων για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ατόμου» κρίνουν οι Σύμβουλοι και προσθέτουν ότι το Claw back δεν είναι αντίθετο στη συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην οδηγία 89/105/ΕΟΚ του Συμβουλίου «σχετικά με την κάλυψη των μέτρων που ρυθμίζουν τον καθορισμό των τιμών των φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση και την κάλυψη του κόστους των στα πλαίσια των εθνικών ασφαλιστικών συστημάτων υγείας».