Αφορμή για αυτήν την «σύσταση» της Κομισιόν, αποτέλεσε έγγραφη αναφορά ενός έλληνα υπηκόου (Παναγιώτης Λελιάτσος), στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου, το 2015 και μετά τις πρώτες επιπτώσεις αυτής της απόφασης, σε επιχειρηματικές και άλλες δραστηριότητες στην Ελλάδα και προς το εξωτερικό, στην οποία υποστήριζε ότι:
«Η επιβολή των ελέγχων κεφαλαίου στην Ελλάδα αποτελεί παραβίαση της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων που προβλέπονται στο άρθρο 63 (1) και (2) της Συνθήκης της Λισσαβώνας (ΣΛΕΕ), δεδομένου ότι οι εν λόγω έλεγχοι του έχουν προκαλέσει σημαντικές ζημίες και θα συνεχίσουν να του προκαλούν οικονομική βλάβη».
Στην απάντηση της η Κομισιόν, που δόθηκε τελος Ιουνίου και δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, εμφανίζεται να δικαιολογεί τις κυβερνητικές αποφάσεις, για επιβολή περιορισμών στη διακίνηση κεφαλαίων, αλλά μόνον με την προϋπόθεση ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα και αφορούν ζήτημα προστασίας του δημοσίου συμφέροντος.
«Εξυπνα» δε, αποποιείται την ευθύνη της άμεσης συμμετοχής στις εν λόγω αποφάσεις, διευκρινίζοντας ότι:
«Κατά την αξιολόγηση των μέτρων που έχουν ληφθεί από την ελληνικές αρχές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε στις 29 Ιουνίου 2015. υπό τις τότε παρούσες συνθήκες και για την σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, την επιβολή των προσωρινών περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων ».
Από τότε, υπογραμμίζεται στην απάντηση, «η Επιτροπή παρακολουθεί στενά την κατάσταση, αλλά η ευθύνη για την υιοθέτηση και εφαρμογή μέτρων ελέγχου του κεφαλαίου και ανάλογα με την περίπτωση, να μπορούν σταδιακά να αρθούν αυτά τα μέτρα ανήκει στις ελληνικές αρχές.»
Ως συμπέρασμα στην απάντηση της η Κομισιόν, τονίζει ότι οι περιορισμοί των κεφαλαίων στην Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνουν για όσο διάστημα είναι απαραίτητο για την διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στη χώρα αλλά σπεύδει να «συστήσει» στους θιγόμενους ότι:
-«Αν θέλετε να αναλάβετε νομική δράση, για την αποκατάσταση των θιγμένων δικαιωμάτων και συμφερόντων σας, θα πρέπει να ασκήσετε αγωγή εναντίον των κυβερνητικών αποφάσεων, ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων και κατόπιν, να παραπέμψετε το θέμα, με προδικαστικό ερώτημα, στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων».
Νίκος Ρούσσης- Στρασβούργο