Η απάντηση τους, σαφής και τεκμηριωμένη με βάση τα στοιχεία του “European Audiovisual Observatory” (Ευρωπαϊκό Οπτικοακουστικό Παρατηρητήριο) για το 2016:

«Είναι προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση επεδίωξε, μέσω της γνωστής διαδικασίας δημοπρασίας για την εκχώρηση νόμικων τηλεοπτικών αδειών, να βάλει νέους «παίκτες» στο τηλεοπτικό τοπίο στην Ελλάδα, όχι όμως για να ανταγωνισθούν τους 13 κολοσσούς που κυριαρχούν, πανευρωπαϊκά, στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο και ειδικά σ’ εκείνο της συνδρομητικής τηλεόρασης αλλά για να αφομοιωθούν απ’ αυτούς, που έχουν τα μέσα και το χρήμα, έναντι κάποιου σοβαρού τιμήματος, που θα αφορά την απόκτηση της τηλεοπτικής άδειας και μόνον».

Προς απόδειξη των «ισχυρισμών» τους, οι εξειδικευμένοι παρατηρητές, παραπέμπουν στην τελευταία έκθεση του «Ευρωπαϊκού Οπτικοακουστικού Παρατηρητηρίου» ( Ιούλιος 2016), στην οποία διαπιστώνεται ότι:

• Το 68% των αναγκών της συνδρομητικής τηλεόρασης πανευρωπαϊκά, καλύπτεται από 15 μεγάλες πανευρωπαϊκές ομάδες (Deutsche Telekom, Liberty Global, Orange, Sky, Viasat και Vivendi), οι οποίες και συγκεντρώνουν το 50% των συνδρομητών συνδρομητικής τηλεόρασης στην ΕΕ.
• Το μεγαλύτερο μέγεθος ακροαματικότητας σε 17 ευρωπαϊκές χώρες έχουν τρείς «πολυεθνικοί» Ομιλοι, η Media Enterprises στην Κεντρική Ευρώπη, η Modern Times Group και ο όμιλος RTL.
• Από τους 13 πανευρωπαϊκούς ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς που (άμεσα ή μέσω θυγατρικών) κατέχουν τα σημαντικότερα κανάλια εθνικής εμβέλειας και τα συνδρομητικά σ’ όλη την Ευρώπη, ΕΝΝΕΑ απ’ αυτά, συνδέονται ή ελέγχονται οικονομικά, από μεγάλες αμερικάνικες εταιρίες παραγωγής ραδιοτηλεοπτικού υλικού.

Η εν λόγω έκθεση, που φέρει τον ενδεικτικό τίτλο «Οδεύουμε προς την δημιουργία τηλεοπτικών γκρούπ πανευρωπαϊκής εμβέλειας», σκιαγραφεί το ευρωπαϊκό ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, όπως εξελίσσεται, γεγονός που, όπως μας επισημάνθηκε, δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης , σε κάποιους ιδιώτες επιχειρηματίες, στην οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, οι οποίοι το μόνο ανταγωνιστικό όπλο που θάχουν στα χέρια του, θα είναι μία... νόμιμη άδεια για την δημιουργία τηλεοπτικού σταθμού.

Από την άλλη και όπως προκύπτει από τα στοιχεία του «Ευρωπαϊκού Οπτικοακουστικού Παρατηρητηρίου», η Ελλάδα φαίνεται να πηγαίνει «κόντρα» στις τάσεις που κυριαρχούν στην υπόλοιπη ραδιοτηλεοπτική Ευρώπη όπου:

• Από το 2009 μέχρι το 2013 η ευρωπαϊκή τηλεοπτική αγορά (τηλεοπτικά γκρούπ κ.κ.π) συρρικνώθηκε κατά 5.3% και γενικά ο τομέας έμεινε χωρίς ανάπτυξη και το 2013, με μόνη παρατηρούμενη αύξηση, στην ζήτηση για ζητούμενες οπτικοακουστικές υπηρεσίες.
• Τα εθνικής εμβέλειας κανάλια που έχουν έδρα σε ευρωπαική χώρα ανέρχονται στις 5.370 (χωρίς να συνυπολογίζονται τα περιφερειακά) από 3.615 το 2009
• Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία είναι οι χώρες που έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό τηλεοπτικών καναλιών εθνικής εμβέλειας.
• Υπάρχει μία αξιοσημείωτη παρουσία αμερικάνικων καναλιών που απευθύνονται σε αγγλόφωνο κοινό σε Αγλλία, Τσεχία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Σουηδία.
• Τα χρήματα που επενδύονται στην παραγωγή ταινιών για την τηλεοραση και τηλεοπτικού περιεχομένου αυξήθηκαν κατά 13.4% την τετραετία 2010-14 ενώ, το ίδιο διάστημα, οι εθνικές κυβερνήσεις προχώρησαν σε διπλασιασμό των πιστώσεων επιβολής φόρου και των εκπτώσεων φορολογίας των ιδιοκτητών.
• Το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτών των τηλεοπτικών κολοσσών, δεν είναι καθαρό, καθόσον υπάρχουν γκρούπ ιδιοκτητών που βρίσκονται, μέσω θυγατρικών, σε άλλα μεγαλύτερα γκρούπ κ.ο.κ

Στόχος, επισημαίνει το Παρατηρητήριο, διαφαίνεται ότι είναι «Ενας ραδιοτηλεοπτικός φορέας σε πολλές χώρες.» !!!

Είναι καθ’ ολα προφανές, καταλήγουν οι ερωτηθέντες εξειδικευμένοι παρατηρητές των ευρωπαϊκών τηλεοπτικών δρώμενων, ότι στόχος της ελληνικής κυβέρνησης ήταν και είναι, να νομιμοποιήσει, μέσω της χορήγησης τηλεοπτικών αδειών, κάποιους νέους «παίκτες», προκειμένου ν’ αποκτήσουν υπόσταση, όχι ως νέοι ανταγωνιστές αλλά ως υποψήφιοι ...πωλητές των προϊόντων τους!

Νίκος Ρούσσης - Στρασβούργο