Στο βιβλίο οι οικονομολόγοι αναφέρουν πως σε αντίθεση με τον ομηρικό ήρωα, τα κράτη-μέλη της ΕΕ δεν αντιστάθηκαν στις σύγχρονες Σειρήνες: τη διόγκωση των ελλειμμάτων, το υπερβολικό δημόσιο χρέος, τη χαλαρή τήρηση των ευρωπαϊκών κανόνων.
Σύμφωνα με το Γιοχάνες Μπέκερ, ήδη στις αρχές της δεκαετίας του '90 κάποιοι οικονομολόγοι είχαν προειδοποιήσει για τις αποκλίσεις μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και του νότου. Οι πολιτικοί τους αγνόησαν.
Βασικό πρόβλημα της ευρωζώνης, σύμφωνα με τον Γ. Μπέκερ, είναι η αδυναμία τήρησης των κοινών δεσμεύσεων. «Κατεξοχήν παράδειγμα είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας. Όλα τα κράτη είχαν συμφωνήσει σε δημόσια ελλείμματα μέχρι 3% του ΑΕΠ. Ένας κανόνας που μέχρι σήμερα τηρείται μετά βίας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όπως ο ίδιος εκτιμά, η ευρωζώνη σήμερα δεν είναι καλύτερα προστατευμένη από κλυδωνισμούς από ό,τι στο παρελθόν. «Έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες για θεσμικές βελτιώσεις, π.χ. με τον EMΣ ή την τραπεζική ενοποίηση. Αυτές οι βελτιώσεις έχουν επιφέρει θετικά αποτελέσματα αλλά σε κάποιες περιπτώσεις η κατάσταση επιδεινώθηκε.
Για παράδειγμα η Ελλάδα τα πηγαίνει εμφανώς χειρότερα από ό,τι το 2008, το ιταλικό χρέος έχει αυξηθεί σημαντικά και οι τράπεζες στη νότια Ευρώπη παραμένουν σε κακή κατάσταση».
Σε αντίθεση με την Κύπρο, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία ή την Ισπανία, η Ελλάδα κύλισε πιο βαθιά στην οικονομική κρίση επειδή περνούσε συγχρόνως μια εξίσου βαθιά πολιτική κρίση.
Ο Μπέκερ εκτιμά πως οι ελληνικές κυβερνήσεις απέτυχαν διότι δεν ανέλαβαν την «ιδιοκτησία» των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή δεν τις ενστερνίσθηκαν. Απέτυχαν όμως και οι εταίροι επειδή πίεσαν την Ελλάδα να κάνει πράγματα που δεν ήθελε.
Ο Γερμανός οικονομολόγος θεωρεί λάθος ότι δεν έγινε νωρίς κούρεμα του ελληνικού χρέους. Η γερμανική κυβέρνηση έκανε μεγάλα λάθη, αναφέρει χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παραμένει αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές εδώ και εννιά χρόνια. Τόσο η Γερμανία όσο και το ΔΝΤ θα πρέπει να εστιάσουν στο πώς η χώρα θα μπορέσει στο κοντινό μέλλον να χρηματοδοτήσει μόνη τις ανάγκες της, υποστηρίζει ο Μπέκερ. Για τον ίδιο λόγο εκτιμά ότι πρέπει να επιτευχθεί επιτακτικά συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου.
Για το ζήτημα των πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους 3,5% στην Ελλάδα ο Γ. Μπέκερ πιστεύει ότι «δεν είναι σε καμία περίπτωση ρεαλιστικά. Το ΔΝΤ το έχει πει ξεκάθαρα, πολλοί οικονομολόγοι το έχουν επίσης επισημάνει. Μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα είναι εφικτά αλλά όχι στο ύψος του 3,5%». Θέτοντας έναν πρακτικά ανέφικτο στόχο η Ελλάδα θα συνεχίσει να πιέζεται, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που έχει ανάγκη είναι να εστιάσει στην εξεύρεση πόρων από τις αγορές προκειμένου να χρηματοδοτήσει αυτόνομα τις ανάγκες της.