Για την ώρα, τα μόνα δεδομένα είναι ότι η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα υπό τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, δεσμεύεται στη λήψη και νέων μέτρων ύψους 3,8 δις ευρώ (το 2% του ΑΕΠ), τα οποία, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα θα επιτύχει πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% μέχρι και το 2020, κατανέμονται ως εξής:
*1% για το 2019 από νέες περικοπές συντάξεων, και
*άλλο 1% το 2020 από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου το οποίο, όπως όλα δείχνουν θα ξεκινά από τα 5.600 ευρώ για τους άγαμους και θα κλιμακώνεται ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση
Ταυτόχρονα, για «αντίδωρο», η κυβέρνηση, όπως είπε ο κ. Τσακαλώτος λαμβάνει την διαβεβαίωση ότι θα μπορεί να εισηγηθεί θετικά μέτρα υπέρ της κοινωνίας που ουσιαστικά αφορούν στην διαχείριση της επελαύνουσας φτώχειας στους καιρούς της κρίσης. Σε τι αφορούν αυτά;
*για το 2019, δημόσια δαπάνη ύψους 1,8 δις «για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας, προβλήματα στέγασης, προβλήματα νέας γενιάς για απασχόληση με μέτρα και ενέργειες για αναπτυξιακή πολιτική, συμβολή των συνταξιούχων στα φάρμακα και επενδυτικό πακέτο»
*και για το επόμενο έτος, τα μέτρα ανακούφισης σύμφωνα πάντα με τον κ. Τσακαλώτο, «θα είναι από την πλευρά των φόρων» με κάποιες μειώσεις- όχι πάντως εντυπωσιακές- στον ΕΝΦΙΑ και στον φόρο εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων.
Προϋπόθεση πάντως για την εφαρμογή όλων των παραπάνω, είναι ο Προϋπολογισμός να κινείται εντός των οριοθετημένων στόχων κατά τη λήξη του Προγράμματος το 2018, σε συνθήκες ωστόσο οικονομικής ασφυξίας νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Διαφορετικά, τα μεν μέτρα θα εφαρμοστούν από το 2018, τα δε θετικά «αντίμετρα» θα μετατεθούν σε κάποιο αόριστο μέλλον…
Αφετέρου, η πλευρά των δανειστών για όσα εξασφάλισε, αποσύρει τη θέση της για πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, επιτρέποντας στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να διατηρήσει ένα αναγκαίο φύλλο συκής ενώπιον του εσωκομματικού ακροατηρίου.
Το ισχύον πλαφόν απολύσεων του 5%, παραμένει ανέπαφο, χωρίς όμως αυτήν τη φορά τα διοικητικά αναχώματα του αρμόδιου υπουργού και το δικαίωμα άσκησης veto, ο συνδικαλιστικός νόμος θα τροποποιηθεί, ενώ η επιστροφή στο καθεστώς των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων τοποθετείται στη λήξη του Προγράμματος, κάτι που όπως έγραψε τοreporter. gr εγκαίρως, δεν χρειαζόταν διαπραγμάτευση- ήταν συμφωνημένο νωρίτερα…
Βεβαίως η κυβέρνηση με βάση όσα διαρρέουν τις τελευταίες ώρες, δεσμεύεται και σε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων το οποίο, προφανώς δεν θα είναι δύσκολο να υιοθετηθεί από τον επαγγελματικό κορμό των στελεχών, δια της αρχής της πλειοψηφίας (σ.σ: έστειλε σχετικό μήνυμα ο Π. Σκουρλέτης…) δεδομένου ότι αυτό που προέχει αυτήν την ώρα, όπως σχολιάζουν στην Αντιπολίτευση, είναι η κατοχή και νομή της εξουσίας.
Ο χρόνος βέβαια, όπως υπογραμμίζει η αγορά δεν είναι με το μέρος της χώρας και είναι αμφίβολο αν η Ελλάδα προλάβει το επόμενο Δ.Σ της ΕΚΤ στις 27 Απριλίου προκειμένου να κλείσει εισιτήριο στο τραίνο της ποσοτικής χαλάρωσης, την ώρα που δεν έχει αποφασιστεί ακόμα πότε θα έλθουν οι «θεσμοί» στην Αθήνα.
Στους κύκλους του Μαξίμου, όπου όλα τα εκλογικά σενλαρια είναι ανοιχτά, δηλώνουν με ανεξήγητη χαλαρότητα, ότι αυτό μπορεί και να συμβεί στην επόμενη συνεδρίαση στα μέσα Μαΐου…
Είναι προφανές, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ότι ακόμα και τώρα η ομάδα Τσίπρα, επιδίδεται σε επικοινωνιακές ασκήσεις ακριβείας, αγοράζοντας παράλληλα χρήσιμο πολιτικό χρόνο.
Διότι δεν παρακάμπτεται εύκολα η ανάγνωση Τσακαλώτου, ο οποίος- σε αντίθεση με το Eurogroup του Φεβρουαρίου όταν έλαβε διακριτές αποστάσεις- παραδέχθηκε τώρα ευθέως στη Μάλτα: «Υπάρχουν πράγματα στη συμφωνία που θα στενοχωρήσουν όχι πρωτίστως τη διαπραγματευτική ομάδα, αλλά θα στενοχωρήσουν τον ελληνικό λαό»…
Γιώργος Χατζηδημητρίου