Παράλληλα ο δημοσιονομικός «βατήρας» που διαμορφώνουν τα ποσοστά του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2018 ανοίγει τη συζήτηση εντός της κυβέρνησης για το τι μπορεί να δοθεί ως ελάφρυνση μόνιμου χαρακτήρα από φέτος. Προφανώς η στόχευση είναι εκλογική αλλά δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς και το γεγονός ότι τα μηνύματα που φτάνουν στην κυβέρνηση για την ανάγκη χαλάρωσης του «κορσέ» εισφορών – φόρων είναι πολλά.
Έτσι, αναμένεται τις επόμενες μέρες και μετά την επιστροφή του Πρωθυπουργού από την Κίνα να ληφθούν αποφάσεις για το εύρος των παρεμβάσεων στο μέτωπο της υπερφορλόγησης. Ήδη τα σενάρια που κυκλοφορούν κάνουν λόγο για μειώσεις φόρων σε ΦΠΑ (στην εστίαση) και εισόδημα (μείωση συντελεστή κλίμακας από το 22% στο 20%) ή του ειδικού φόρου κατανάλωσης στην βενζίνη.
Σε κάθε περίπτωση οι προθέσεις της κυβέρνησης θα αποκαλυφθούν εν όψει της κατάθεσης στους θεσμούς του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής της περιόδου 2020-2023 το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 – 2022 οι εκτιμήσεις για πλεονάσματα είναι «στο θεό», κάτι που είναι ερώτημα αν είναι εφικτό να γίνει. Όπως φαίνεται οι προβλέψεις παραπέμπουν σε πρωτογενές πλεόνασμα, που θα ανέλθει το 2019 στο 3,96% το 2020, στο 4,15% το 2021 στο 4,53% και 5,19% το 2022. Εάν επαληθευτεί το σενάριο αυτό, ο δημοσιονομικός χώρος που δημιουργείται (δηλαδή το ποσό της υπερκάλυψης των παραπάνω στόχων σε σχέση με τους στόχους που έχουν βάλει οι θεσμοί) φτάνει στα 866 εκατ. ευρώ το 2019, στα 1,287 δισ. ευρώ το 2020, στα 2,112 δισ. ευρώ το 2021 και στα 3,582 δισ. ευρώ το 2022. Κι εκεί βασίζονται τα σενάρια των όποιων παροχών, που θα αποτελέσουν κι ένα από τα βασικά όπλα του Μαξίμου εν όψει της εκλογικής μάχης.
Γιώργος Αλεξάκης