Στο πλαίσιο αυτό προς συζήτηση είναι το όριο για το «χτίσιμο» του αφορολόγητου. Όπως έχει γίνει γνωστό στο αρχικό σχέδιο είναι οι ηλεκτρονικές δαπάνες να είναι τουλάχιστον στο 30% του συνολικού εισοδήματος ώστε να «χτίζεται» το αφορολόγητο. Τώρα φαίνεται ότι εξετάζεται να πάει στο 20% ενδεχομένως ή να επιβάλλεται κλιμακωτά. Κύριος λόγος είναι το γεγονός ότι τα υψηλά όρια μπορεί να δημιουργήσουν θέμα σε μεσαία εισοδήματα, που έχουν πόρους από ενοίκια και έτσι να ωθήσουν πολλούς στο να καταφύγουν σε επιλογή για «μαύρα» χρήματα στα μισθώματα, ώστε να αποφύγουν τόσο το φόρο από τα ενοίκια όσο και το θέμα της κάλυψης των ορίων για το αφορολόγητο με ψηφιακές πληρωμές.
Πάντως ήδη υπήρξε παρέμβαση της ΠΟΜΙΔΑ, η οποία σε επιστολή της προς τον Χρήστο Σταϊκούρα επισημαίνει ότι «η αθροιστική φορολόγηση των μισθωμάτων της «μεσαίας τάξης» με συντελεστή 35-45%, με εισφορά αλληλεγγύης έως και 10%, με ετήσιο ΕΝΦΙΑ και με το συμπληρωματικό του φόρο ο οποίος επιβάλλεται κυρίως σε απρόσοδα ακίνητα, χωρίς κανένα όριο προς τα επάνω, αλλά και σειρά από άλλους πολυποίκιλους φόρους και κάθε είδους τέλη, βεβαιώσεις, πιστοποιητικά κλπ., έχει συνολικά δημευτικό χαρακτήρα, «τα παίρνει όλα» κυριολεκτικά, με αποτέλεσμα να μην απομένει διαθέσιμο εισόδημα της τάξης του 30% που αξιώνετε να δαπανηθεί μέσω του τραπεζικού συστήματος».
Ενδεικτικά στελέχη της αγοράς ακινήτων εξηγούν ότι όταν ένας ιδιοκτήτης με ετήσιο εισόδημα από ενοίκια 60.000 ευρώ, καλείται να έχει π.χ. ηλεκτρονικές δαπάνες 18.000 ευρώ (30%) αντιμετωπίζει μεγάλο θέμα καθώς την ίδια στιγμή, το πληρώνει 21.100 ευρώ σε φόρο εισοδήματος, 2.880 εισφορά αλληλεγγύης και 20.000 σε ΕΝΦΙΑ και συμπληρωματικό φόρο). Στην περίπτωση αυτή, η εφορία απαιτεί να δαπανά 44.000 + 18.000 = 62.000 ευρώ το χρόνο, ενώ το εισόδημα δεν ξεπερνά τα 60.000 ευρώ.
Επίσης εξετάζεται το αν θα υπάρχει το όριο για τις συναλλαγές από το 1ο ευρώ, για τα χαμηλά εισοδήματα και ειδικά για τις περιπτώσεις με τεκμαρτά εισοδήματα, αλλά και για τα όρια όσων διαμένουν στο εξωτερικό ή σε δυσπρόσιτες περιοχές.
Γιώργος Αλεξάκης