Σύμφωνα με το υπουργείο με τη συμφωνία, που είναι μυστική, επιτεύχθηκε μεγαλύτερη μείωση στις τιμές των φαρμάκων, σε σχέση με τις τιμές, οι οποίες είχαν συμφωνηθεί κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, που διεξήγαγε η προηγούμενη Επιτροπή Διαπραγμάτευσης, που είχε ορίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη, η νέα Επιτροπή Διαπραγμάτευσης αναδιοργάνωσε τη διαδικασία, θέτοντας νέες βάσεις αλλά και την επανεκκίνηση για τα φάρμακα της Ηπατίτιδας C.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, στο πλαίσιο της νέας διαπραγμάτευσης, συμφωνήθηκε επίσης η αναδρομική ισχύς της εν λόγω συμφωνίας από Ιούλιο του 2019, προκειμένου να διασφαλιστούν οι εκπτώσεις (πέραν των προκαθορισμένων, clawback και rebate) και η μείωση του κόστους για το 2ο εξάμηνο του 2019.
Πέρα από τα φάρμακα της ηπατίτιδας C, στους στόχους της κυβέρνησης είναι και η απευθείας διαπραγμάτευση και για άλλες κατηγορίες ακριβών φαρμάκων π.χ. οι ανοσοσφαιρίνες. Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος σε ασθενείς, που διατρέχουν κίνδυνο λοίμωξης λόγω ανεπάρκειας αντισωμάτων ή πάσχουν διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οι απευθείας διαπραγματεύσεις για τις τιμές είναι ένα από τα βασικά μέσα για να εξορθολογιστεί η φαρμακευτική δαπάνη και το σύστημα των υποχρεωτικών επιστροφών. Σύμφωνα μάλιστα με όσα ανέφερε ο Αντώνης Καρόκης, Διευθυντής Εταιρικών Υποθέσεων της MSD Ελλάδας, στο τελευταίο συνέδριο της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας «μια σταδιακή μείωση του clawback μπορεί να απελευθερώσει 200-300 εκατ. ετησίως στην πραγματική οικονομία».
«Τα κέρδη», όπως ανέφερε, «αναμένεται να είναι πολύπλευρα και σημαντικά. Για την κοινωνία αναμένεται να φέρει μείωση συμμετοχής ασθενών και μείωση συνταγογράφησης, για το σύστημα υγείας θα διευκολύνει την ένταξη της καινοτομίας στην καθημερινή πρακτική και για τον κλάδο του φαρμάκου θα φέρει νέες θέσεις εργασίας και επενδύσεις ειδικά σε έρευνα».
Στο φόντο αυτό, είναι αναγκαία μία συνολική δέσμη διαρθρωτικών μέτρων σε βραχυπρόθεσμο και μέσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα για τη μείωση της συνολικής δαπάνης, αλλά και η σταδιακή αύξηση της δημόσιας δαπάνης.
Ειδικότερα, είναι αναγκαία:
- Μείωση - έλεγχος των συνολικών αγορών του συστήματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάκτηση της μακροοικονομικής ισορροπίας του συστήματος αλλά και για την άσκηση μιας ολιστικής πολιτικής μεσοπρόθεσμα με στόχο την βελτίωση της ποιότητας και αποδοτικότητας στη φαρμακευτική φροντίδα.
- Περιορισμός των ανασφάλιστων μέσω ελέγχου από τον ΕΟΠΥΥ
- Επιτάχυνση των διαδικασιών Αξιολόγησης Τεχνολογιών Υγείας και
- Διαπραγμάτευση για νέα και ήδη κυκλοφορούντα προϊόντα, δίνοντας έμφαση στα νοσοκομειακά φάρμακα και φάρμακα που διακινούνται από φαρμακεία ΕΟΠΥΥ.
- Ορθολογικές τιμές γενοσήμων στο 65% των πρωτοτύπων και αποζημίωση των off patent (σε ATC V) στην τιμή αναφοράς των γενοσήμων.
- Ηλεκτρονική κάρτα υγείας για αποδυνάμωση της παράνομης συνταγογραφίας.
- Ενίσχυση του ελεγκτικού έργου του ΕΟΠΥΥ και ανάπτυξη μηχανισμού παρακολούθησης συμφωνιών.
- Αύξηση της δημόσιας δαπάνης: Ως πρώτος στόχος θα πρέπει να τεθεί τουλάχιστον η αύξηση της δημόσιας δαπάνης στα επίπεδα καθαρής δαπάνης του 2014 δηλαδή 2,3 δισ. – το χαμηλότερο επίπεδο δαπάνης που εμφανίστηκε την περίοδο 2012-2018. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί: Έμμεσα μέσω της δημιουργίας κονδυλίου για την πρόληψη και την ένταξη των εμβολίων σε αυτό, στα πρότυπα της πλειονότητας των χωρών του ΟΟΣΑ. Το εν λόγω μέτρο ισοδυναμεί με αύξηση του προϋπολογισμού κατά 160 εκατ. ευρώ. Άμεσα μέσω της χρηματοδότησης με βάση την αύξηση του ΑΕΠ που θα μπορούσε να δοθεί εφάπαξ το 2020 - 21 για την περίοδο ως το 2023 για να βοηθήσει στην ισορροπία του συστήματος
«Η Ελλάδα δαπανά μόλις 1,3% της συνολικής δαπάνης υγείας στην πρόληψη. To 30% των θανάτων από προλαμβανόμενες αιτίες στην Ελλάδα οφείλεται στον καρκίνο του πνεύμονα. Οι κατά κεφαλήν δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα είναι περίπου κατά 45 % χαμηλότερες από τον μέσο όρο της ΕΕ», όπως σημείωσε ο κ. Καρόκης, παραθέτοντας μερικά από τα στοιχεία που δείχνουν την παθογένεια του συστήματος σήμερα και που όλοι εμπλεκόμενοι καλούνται να αλλάξουν.
Γιώργος Αλεξάκης