Πιο συγκεκριμένα, ο Bouvet αρχικά διαπιστώνει πως ακόμα και στην παρούσα χρονική συγκυρία -με την εξάπλωση του κοροναϊού να μονοπωλεί το ενδιαφέρον των αναλυτών- τα ελληνικά και τα ιταλικά ομόλογα βλέπουν την ζήτησή τους στο «κόκκινο», ενώ γίνεται αναφορά και στην μετατροπή τους από «υψηλού ρίσκου» σε «απρόσμενους παραδείσους».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα των FT,  η φρενίτιδα φάνηκε στη ζήτηση για νέο χρέος. Η Ιταλία συγκέντρωσε προσφορές που ξεπέρασαν τα 50 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο ποσό που έχει καταγραφεί ποτέ στη χώρα για ομόλογα διάρκειας 16 ετών ύψους 9 δισ. ευρώ. Το 15ετές ομόλογο της Ελλάδας, προσέλκυσε προσφορές 14 δισ. ευρώ στα τέλη Ιανουαρίου, ποσό-ρεκόρ στο βιβλίο προσφορών.

Η κρίση χρέους της ευρωζώνης χώρισε την αγορά ομολόγων στον ασφαλή «πυρήνα» και την υψηλού κινδύνου «περιφέρεια», η οποία απαρτιζόταν από την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Οι αγοραστές στοιχηματίζουν τώρα πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία αγοράζει ομόλογα ύψους 20 δισ. ευρώ κάθε μήνα και σκοπεύει να διατηρήσει τα επιτόκια χαμηλότερα του μηδέν για αρκετό καιρό, τις προσέχει.

Τέλος, όπως αναφέρουν οι FT, «η πρόσφατη συμπεριφορά αυτών των αγορών, που έκαναν ράλι την ώρα που η επιδημία του κορονοϊού πυροδοτούσε ένα σύντομο ξεπούλημα μετοχών, δείχνει πως στα μάτια ορισμένων επενδυτών, η παραπάνω διάκριση αποτελεί παρελθόν και έχει καταρρεύσει πλήρως».