Ο Τόμσεν μίλησε την Πέμπτη (8/4) στο διαδικτυακό συνέδριο του Economist με θέμα «Ελλάδα: 200 χρόνια οικονομικής επιβίωσης» και δήλωσε «αρκετά απαισιόδοξος αναφορικά με την ικανότητα της Ελλάδας να ευημερήσει μέσα στην Ευρωζώνη, κατά βάση λόγω των παθογενειών που γεννά το πελατειακό της σύστημα».
Ο Πόουλ Τόμσεν ισχυρίστηκε πως «δεν μάθανε οι Ευρωπαίοι από ό,τι έγινε» στην ελληνική κρίση και «δεν υπάρχει πολιτική σύγκλιση και συμφωνία για δράση. Η ΕΚΤ κάνει ό,τι μπορεί αλλά φαίνεται ότι δεν υπάρχει πολιτική ωριμότητα» υποστήριξε.
Για το χρέος τόνισε πως «όλες οι χώρες μπήκαν στην πανδημία με επίπεδο χρέους εκεί που ήταν και μετά την κρίση. Δεν κάνανε τίποτα για να μειώσουν τα χρέη τους όταν βγήκαν από τα προγράμματα διάσωσης. Φαίνεται ότι θα υπάρξει περισσότερη λιτότητα στο μέλλον, μετά την αύξηση των κρατικών δαπανών και χρεών λόγω πανδημίας. Δεν επαρκεί ο μηχανισμός της ΕΚΤ και δεν καταλαβαίνω γιατί οι πολιτικοί δεν συζητούν την αναδιάθρωση υπερχρεωμένων κρατών όπως η Ιταλία».
Στη συζήτηση για το χρέος συμμετείχε και ο πρώην επικεφαλής του EuroWorkingGroup Τόμας Βίζερ, που αν και λιγότερο απαισιόδοξος τόνισε πως πράγματι «τα χρέη ανεβαίνουν , η Ιταλία φτάνει την Ελλάδα –για την Ελλάδα δε το συζητάμε καν- και αυτό θα φέρει απαιτήσεις για λιτότητα. Η ΕΕ δεν μπορεί να υπόσχεται προγράμματα διάσωσης διαρκώς, θα υπάρξουν μεγάλες πολιτικές εντάσεις μεταξύ των χωρών».
«Θα έπρεπε να γίνει μια κίνηση προς πολιτική ένωση, η ΕΚΤ κάνει τα πιο πολλά, αλλά τα πράγματα τρέχουν πολύ γρήγορα, υπάρχουν πιέσεις, θα έρθει κάποια στιγμή που θα προκύψει κυκλική πίεση στις οικονομίες του Βορρά, αυτό θα γίνει σίγουρα κάποια στιγμή (ίσως σε 1 ή μπορεί σε 3 χρόνια, κανείς δεν ξέρει πότε) και τότε θα υπάρχει δημοσιονομική αμφισβήτηση από τις Νότιες Χώρες. Και το πρόβλημα θα έρθει σύντομα και τότε οι πιέσεις για μείωση του χρέους θα είναι δραματικές» εκτίμησε ο Τόμας Βίζερ.
Για την Ελλάδα και τα Μνημόνια
Ο Πόουλ Τόμσεν, κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν έσπευσε να δώσει «τα εύσημα στην Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που προώθησε. Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε το πολιτικό κόστος γιατί συγκρούστηκε με πελατειακές σχέσεις, η Νέα Δημοκρατία δεν έκανε τόσα όσα έκανε το ΠΑΣΟΚ».
Τόνισε πως «έπρεπε το ΔΝΤ να πιέσει περισσότερο τη Γερμανία για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους». Αλλά υποστήριξε και ότι «η Ελλάδα δίνει βορειοευρωπαικές συντάξεις με νοτιοευρωπαϊκά ασφαλιστικά συστήματα» και τόνισε πω υπάρχουν πολιτικά εμπόδια για να επιβληθούν οι αλλαγές που χρειάζεται η χώρα. «Δεν μπορούν να επιβληθούν απ’εξω, θα έμπαινε θέμα εθνικής κυριαρχίας» είπε και συμπλήρωσε πως «η ΕΕ πρέπει να δώσει στήριξη στις κυβερνήσεις διασφαλίζοντας όμως ότι η χώρα θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει. Αλλά δεν είμαι αισιόδοξος ότι γίνεται αυτό» όπως υποστήριξε.
Στον αντίποδα ο Τόμας Βίζερ, ως πρώην επικεφαλής του Euroworking Group, σχολίασε πως «όταν οι θεσμοί παρεμβαίνουν πολύ πιεστικά και λειτουργούν σαν μπαμπούλας, εξανεμίζεται το κύρος των κυβερνήσεων».
Συμφώνησε όμως ότι έκαναν λάθη οι δανειστές: «θυμήθηκα τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στο Eurogroup, βλέπαμε ότι τα υποβόσκοντα προβλήματα ήταν πολλά περισσότερα από τα δημοσιονομικά. Αλλά επικράτησε τελικά ότι ήταν δημοσιονομικό, ενώ μετά καταλάβαμε ότι υπήρχαν άλλα».
«Ο Σόιμπλε και ο σύμβουλος της Μέρκελ» επέβαλαν ποια θα είναι η θέση του ΔΝΤ στην όλη κατάσταση. Σύμφωνα με τον κ.Βίζερ, η Καγκελάριος επείσθει και μετά ακολούθησε μια περίοδος που το ΔΝΤ είχε προτείνει ομαδικές απολύσεις θεωρώντας ότι ήταν μια απαραίτητες τότε.
«Δεν επιλύθηκε το πρόβλημα βιωσιμότητος του χρέους, αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε από το 2010 ως το 2019, όταν προσφέραμε “κούρεμα” το 2012 δεν έγινε η σωστή προσέγγιση, έπρεπε να το κάνουμε σε διαφορετικό βαθμό» είπε.
Εξήγησε όμως πως «η ΕΕ είχε οικοδομηθεί στη λογική ότι δεν θα υπήρχαν ανισορροπίες μεταξύ κρατών, ούτε κρίσεις κλπ. Δεν κατανοήσαμε τότε σωστά τα προβλήματα, ούτε οι υπουργοί ούτε οι υπάλληλοι οργανισμών και τραπεζών. Και αν δεν τα κατανοήσεις, τότε δεν μπορείς και να λύσεις» είπε.
Για το 2015 και το 3ο Μνημόνιο, ο Τόμας Βίζερ τόνισε ότι «το 2014 πίστευα ότι η Ελλάδα είχε μπει στο δρόμο της. Το 2015 όμως, ήμασταν όλοι απαισιόδοξοι, υπήρχαν πολλά προβλήματα και φτάσαμε πολύ κοντά πράγματι να αποφασίσουν τα κράτη ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να βγει από την Ευρωζώνη. Άλλαξαν όμως τα πράγματα και αποφασίσαμε τελικά να τη διασώσουμε».
