Ενδεικτικό είναι ότι από την αρχική οδηγία του 2004 εξαιρέθηκαν οι τομείς υπηρεσιών που προκάλεσαν τις μεγαλύτερες αντιδράσεις, όπως αυτός της δημόσιας υγείας, των τυχερών παιγνίων και ο οπτικοακουστικός τομέας. Με την ολοκλήρωση της δίωρης ψηφοφορίας οι ευρωβουλευτές υιοθέτησαν την τροποποιημένη οδηγία με 391 ψήφους υπέρ, 213 κατά και 34 αποχές. Σημείο κλειδί της αρχικής πρότασης ήταν η "αρχή της χώρας προέλευσης", σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι μίας χώρας που προσφέρουν υπηρεσίες σε άλλη χώρα της Ενωσης να υπόκεινται στους νόμους της δικής τους χώρας. Οι ευρωβουλευτές απέρριψαν το σύνολο σχεδόν των τροπολογιών που είχαν προτείνει οι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι υποστήριζαν το όσο το δυνατόν μεγαλύτερο άνοιγμα της αγοράς. Οι αντίπαλοι της οδηγίας φοβούνταν ότι αν ισχύσει αυτό το άρθρο, οι συνέπειες θα ήταν δυσμενείς για το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας υποδοχής. Υπενθυμίζεται ότι οι χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης υποστήριζαν την αρχική εκδοχή της οδηγίας, που επέτρεπε σε μια επιχείρηση να πωλεί τις υπηρεσίες της σε όλη την Ενωση χωρίς να μπορούν τα κράτη όπου πωλείται αυτή η υπηρεσία να θέτουν επιπρόσθετα εμπόδια. Με τον τρόπο αυτό, θεωρούσαν ότι θα εκμεταλλευτούν τα «συγκριτικά τους πλεονεκτήματα», δηλαδή την πιο χαλαρή νομοθεσία και τους χαμηλότερους μισθούς. Οι χώρες αυτές υποστηρίζονταν από τους «φιλελεύθερους», ιδιαίτερα τη Βρετανία και την Ολλανδία, αλλά και την Ισπανία. Στο άλλο στρατόπεδο βρίσκονταν τα περισσότερα κράτη-μέλη της «παλιάς Ευρώπης», και ιδιαίτερα η Γερμανία, η Γαλλία και το Βέλγιο, που φοβούνταν ότι αν ισχύσει η αρχική εκδοχή της οδηγίας θα πληγεί ανεπανόρθωτα το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.