Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο παραπέμπεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η Ελλάδα, επειδή δεν έχει προβεί σε απαλλαγή από τον ΦΠΑ της πτυχής «ασφάλιση» των ασφαλιστηρίων συμβολαίων οδικής βοήθειας. Η παροχή ασφαλιστικών υπηρεσιών απαλλάσσεται βάσει του συστήματος ΦΠΑ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που αναφέρεται στην 6η Οδηγία ΦΠΑ (77/388/ΕΟΚ). Στην Ελλάδα, η ΕΛΠΑ είναι ο φορέας οδικής βοήθειας που είναι αρμόδιος για την παροχή βοήθειας στους οδηγούς αυτοκινήτων σε περίπτωση βλάβης ή ατυχήματος. Οι συνδρομητές καταβάλλουν ετήσια κατ’ αποκοπή συνδρομή που εγγυάται την παροχή βοήθειας σε περίπτωση προβλημάτων. Η Επιτροπή θεωρεί ότι, βάσει της νομολογίας του Δικαστηρίου που ερμηνεύει την έννοια της παροχής ασφαλιστικών υπηρεσιών για τους σκοπούς της 6ης Οδηγίας ΦΠΑ, μέρος της ετήσιας συνδρομής των μελών στην ΕΛΠΑ πρέπει να θεωρείται ως παροχή ασφαλιστικών υπηρεσιών και, επομένως, να απαλλάσσεται από τον ΦΠΑ. Παρόλα αυτά η Ελλάδα εισπράττει τον ΦΠΑ στο σύνολο της συνδρομής. Επίσης, η Ελλάδα παραπέμπεται στο Δικαστήριο λόγω της υπάρχουσας νομοθεσίας για τα τέλη ταξινόμησης αυτοκινήτων. Η μέθοδος που χρησιμοποιεί η Ελλάδα για την απομείωση της αξίας των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων που εισάγονται στη χώρα κατά την είσπραξη του τέλους ταξινόμησης βασίζεται σε έναν ενιαίο κανόνα που επιτρέπει απομείωση 7% για αυτοκίνητα παλαιότητας μεταξύ έξι μηνών και ενός έτους ή 14% για αυτοκίνητα με παλαιότητα μεγαλύτερη του έτους. Η Επιτροπή θεωρεί ότι ο κανόνας αυτός δεν εγγυάται ότι το ποσό του οφειλόμενου τέλους ταξινόμησης δεν υπερβαίνει το ποσό του καταλοίπου του φόρου που παραμένει ενσωματωμένο στην αξία ομοειδών οχημάτων τα οποία ταξινομήθηκαν στην ελληνική επικράτεια ως καινουργή. Η Επιτροπή θεωρεί επομένως ότι η Ελλάδα παραβιάζει τις διατάξεις του άρθρου 90 της συνθήκης ΕΚ, το οποίο ορίζει ότι κανένα κράτος μέλος δεν επιβάλλει άμεσα ή έμμεσα στα προϊόντα άλλων κρατών μελών εσωτερικούς φόρους οποιασδήποτε φύσεως, ανωτέρους από εκείνους που επιβαρύνουν άμεσα ή έμμεσα τα ομοειδή εθνικά προϊόντα. Το Δικαστήριο έκρινε επίσης στην υπόθεση αυτή ότι η διάκριση μεταξύ εθνικών και εισαγόμενων προϊόντων απαγορεύεται δυνάμει του άρθρου 90 της συνθήκης ΕΚ, ακόμη και αν η διακριτική μεταχείριση εμφανίζεται μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Μια άλλη πτυχή της ελληνικής νομοθεσίας που αμφισβήτησε η Επιτροπή αφορά την έλλειψη διαφάνειας της διοικητικής διαδικασίας, δεδομένου ότι οι φορολογικές αρχές δεν δημοσιοποιούν τη μέθοδο υπολογισμού της φορολογητέας αξίας των αυτοκινήτων. Επιπλέον, ο φορολογούμενος υποχρεούται να καταβάλει ποσό ύψους 300 ευρώ για τον έλεγχο του αυτοκινήτου από ειδική επιτροπή, σε περίπτωση που διαφωνεί με την αξία που καθόρισαν οι φορολογικές αρχές.