Οι σύγχρονοι μελετητές, 2000 και παραπάνω χρόνια αργότερα, βρήκαν τον τρόπο, ανακατασκευάζοντας και εκτελώντας τους ήχους, να καταλάβουμε  πώς ακούγονταν τα τραγούδια και η μουσική που τα συνόδευε.

 Ο μουσικός και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Armand D’Angour, μέσα από την ιστοσελίδα του BBC, εξηγεί πως «Τα αρχαία ελληνικά όργανα είναι γνωστά από περιγραφές, πίνακες ζωγραφικής και ευρήματα, τα οποία μας επιτρέπουν να καθορίσουμε τα ηχοχρώματα και το εύρος των ήχων που παράγουν». Στις έρευνες έχουν παραταθεί όλα εκείνα τα στοιχεία που μέχρι σήμερα έχουν διασωθεί σχετικά με τις μελωδίες, τους ρυθμούς και τα μουσικά όργανα της αρχαίας Ελλάδας.

Πλέον τα πορίσματα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με την αρχαία ελληνική μουσική είναι πολλά, ενώ βασίζονται σε μια φωνητική σημειογραφία, που επινοήθηκε γύρω στο 450 π.Χ., ενώ αποτελείται από γράμματα της αλφαβήτου και σημεία που τοποθετούνται πάνω από τα φωνήεντα των ελληνικών λέξεων.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επεξεργαστεί μαθηματικές αναλογίες των μουσικών διαστημάτων, οι οποίες σήμερα αποκαλύπτονται. Η στήλη του Σεικίλου, ο οποίος είναι γνωστός για το αρχαιότερο παγκοσμίως γνωστό τραγούδι, ανακαλύφθηκε το 1883, στις Τράλλεις (κοντά στην Έφεσο) της Μ. Ασίας και ξαναχάθηκε το 1922 κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής. Βρέθηκε τυχαία (σπασμένη στη βάση της) στον κήπο μιας γυναίκας που τη χρησιμοποιούσε σαν βάση για μια γλάστρα. Σήμερα εκτίθεται στο εθνικό μουσείο της Δανίας.

Στο συγκεκριμένο link έχετε την ευκαιρία να ακούσετε τον David Creese, έναν κλασικιστή από το Πανεπιστήμιο του Newcastle, να παίζει ένα αρχαίο ελληνικό τραγούδι από μια πέτρινη επιγραφή σε ένα όργανο με 8 χορδές που μοιάζει με σαντούρι. Η μελωδία που ακούγεται πιστώνεται στον Σείκιλο, γράφει το περιοδικό Αρχαιολογία.