Πρόκειται για μια από τις πιο σουρεαλιστικές συνήθειες του κόσμου. Οι κάτοικοι ευδιάθετοι και ορεξάτοι αφήνουν στην άκρη τα καθημερινά βάσανα και χωρίζονται σε ομάδες.

Το πασχαλινό έθιμο μετρά χρόνια ζωής. Ήταν γύρω στα τέλη του 1800, όταν οι Τούρκοι, ως οι κατακτητές του μικρού νησιού της Χίου, δεν επέτρεπαν στους ορθόδοξους να γιορτάσουν το Πάσχα.

Οι δύο ενορίες, ωστόσο, στο μικρό χωριό Βροντάδος ανακάλυψαν έναν έξυπνο τρόπο για να κάνουν αυτό που θέλουν, χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από τους κατακτητές. Έτσι, έστηναν έναν ψεύτικο πόλεμο, χρησιμοποιώντας κανόνια και πυροτεχνήματα!

Η παράδοση δεν σταμάτησε ποτέ… Κάθε χρόνο, την Κυριακή του Πάσχα, η μάχη που εκτυλίσσεται ανάμεσα στις δύο ενορίες, που στέκονται στην κορυφή δύο απέναντι λόφων, αυτή του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας της Εριθιανής, δεν έχει προηγούμενο.

Για την εμπειρία της μεγάλης γιορτής μιλά ο φωτογράφος Marco Kesseler,, ο οποίος πέρυσι έζησε από κοντά το έθιμο.  «Μέχρι το Μεγάλο Σάββατο πριν το Πάσχα, είναι μια πολύ μυστικοπαθής διαδικασία», σχολιάζει στο Time.

«Φτιάχνουν αυτές τις ρουκέτες ολόκληρο τον χρόνο, κόβοντας δέντρα, μετατρέποντας το ξύλο σε κάρβουνο, το οποίο αναμειγνύεται με νιτρικό κάλιο και θείο για να δημιουργήσουν το μπαρούτι», αναφέρει.

Ο ενθουσιασμός που επικρατεί στο νησί τις μέρες αυτές είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος. Οι ρουκέτες μεταφέρονται με τυμπανοκρουσίες. Από νωρίς το πρωί δημιουργούνται τα πεδία βολής και το βράδυ, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, περισσότερες από 100.000 ρουκέτες εκτοξεύονται από τη μία προς την άλλη πλευρά του χωριού, βάζοντας φωτιά στο χωριό.

«Την επόμενη μέρα, οι δρόμοι του χωριού είναι γεμάτοι από φυσίγγια και ξύλα. Και καθώς το χωριό ξυπνάει, οι κάτοικοι έρχονται για να μαζέψουν τα παλιά ξύλα για να τα χρησιμοποιήσουν την επόμενη χρονιά» λέει ο Kesseler. «Είναι ένα απίστευτο θέαμα».