Ο Μπραντστέτερ σύντομα πείστηκε ότι το πλαστικό και όχι το μέταλλο θα ήταν το υλικό του μέλλοντος στην κατασκευή παιχνιδιών. Η πρώτη του επιτυχία, εμπορική και οικονομική, ήρθε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 με το χούλα-χουπ, το πλαστικό στεφάνι που «μάγεψε» παιδιά και μεγάλους και τους έκανε να χορεύουν ακατάπαυστα γυρνώντας το γύρω στη μέση τους.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο penna.gr