Βαδίζω το στενό δρομάκι, ενώ όσο προχωρώ ακούω τον ήχο των ζαριών που χτυπούν στο ξύλο όλο και πιο κοντά μου. Συνεχίζω να περπατώ κι οι πρώτες φωνές ξεπροβάλλουν. Δύο ηλικιωμένοι κύριοι έχουν στήσει το παιχνίδι για τα καλά. «Τάβλι και ξερό ψωμί», μου λένε καθώς πλησιάζω και μου χαμογελούν.

Ο κ. Βασίλης με τον κ. Ντίνο πίνουν από έναν θεριακλή ελληνικό καφέ ο καθένας και αγναντεύουν τη θέα της όμορφης τελικά Αθήνας από ψηλά. 

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο penna.gr