Η εκλογή της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Προεδρία της Βουλής εγκαινίασε τη βασιλεία του σχετικού. Έχοντας μιαν ιδιαίτερη σχέση με το χρόνο, άφηνε τους υπαλλήλους του Κοινοβουλίου να ξεροσταλιάζουν με τις ώρες έξω από το γραφείο της, ενώ κατάφερε να εκνευρίσει με την ασυνέπειά της, ακόμα και υψηλούς ξένους επισκέπτες.
Αδιάλλακτη, οξύθυμη και εριστική στην (ευγενή κατά τα άλλα) προσπάθειά της να αναστήσει έναν παρωχημένο συνταγματικό πατριωτισμό, όπως τους καιρούς του «114», κέρδισε τη μάχη του ύφους, έχασε όμως πανηγυρικά τη μάχη της ουσίας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο penna.gr