Τραγουδούσε έξω απ΄ τη Λάρισσα, τότε, στο Αλκαζάρ. Στην παρακμή της. Θωρώ τη φωτεινή μαρκίζα και κόβω το τιμόνι από περιέργεια. Στάθηκα και σώθηκα και την (ξανα) άκουσα με δέος. Λυώνανε στα πόδια της "φορτωμένοι" οι αγρότες... 

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο penna.gr