Άνοιξε τα μάτια του και σήμερα ευχαριστημένος. Καθημερινά ξυπνούσε με την ίδια πάντα ψευδαίσθηση στο ξεκίνημα της μέρας, πως τάχα βρισκόταν στο σπίτι του και στο ζεστό του κρεβάτι, μόνο που αίσθηση κι ευχαρίστηση, καθώς απείχαν πολύ από την αλήθεια, δεν κρατούσαν παρά μόνο κάποια δευτερόλεπτα της ώρας. Γιατί σχεδόν αμέσως συνειδητοποιούσε την πραγματικότητά του, που, δυστυχώς, δεν ήταν ευχάριστη: είχε περάσει λίγος καιρός από τότε που έμενε στο δικό του σπίτι και κοιμόταν στο κρεβάτι του. Κι όπως συμβαίνει συνήθως, δεν ήταν και τόσο βαθιά και χειροπιαστή η ευχαρίστησή του, γιατί, σαν τους περισσότερους, τα θεωρούσε δεδομένα αυτά που είχε στη ζωή του. Μέχρι που μια λάθος απόφασή του, μια απόφαση υπαγορευμένη από την καρδιά του, του ανέτρεψε τα πάντα: μια υπογραφή που έβαλε ως εγγυητής σε κάποια οικονομική δυσκολία του αδερφικού του φίλου, του στέρησε τα πάντα. Ακόμα και το σπίτι του. Έτσι βρέθηκε στον δρόμο, χωρίς ούτε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του και δίχως το ζεστό του κρεβάτι.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο penna.gr