Περπατάω έξω, με μια αλουμινένια σκάλα στον δεξί μου ώμο. Πότε πότε μου κόβει το δάχτυλο ένα από τα σκαλοπάτια. Το σκουφί μού κατεβαίνει στο δεξί μάτι. Συννεφιά και κρύο. Ένα ανέμισμα δυνατό – άλλοτε δυνατό και παρατεταμένο. Το πεδίο γύρω μου ακόμη άδειο: ένα parking που περιμένει πελάτες. Προσηλώνομαι σ’ αυτό που θα κάνω, με τάξη στις κινήσεις μόλις φτάσω στον στόχο μου. Προετοιμάζω τη σειρά των εργασιών. Ψάχνω με το ελεύθερο χέρι στην τσέπη τα εργαλεία – σπάτουλα και κοπίδι.