Πρώτα ήταν κάποιοι ιεράρχες. Εκείνοι που επιμένουν στο δόγμα και όχι στην ουσία της πίστης. Ακολούθησαν οι συνωμοσιολόγοι· αυτοί που βλέπουν σκοτεινά κέντρα αποφάσεων ακόμα και πίσω από ένα καλλιτεχνικό δρώμενο με αμιγώς ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά. Κι ύστερα ήταν οι οργανωμένοι μισαλλόδοξοι, οι τυφλοί φανατικοί. Αυτοί που είναι διατεθειμένοι να βγουν στο δρόμο, να πλακωθούν και να πλακώσουν στο ξύλο, να πετάξουν πέτρες και αυγά σε μια ειρηνική πομπή τέχνης καθώς παιδιά – κυρίως παιδιά – την απαρτίζουν. (Το δυστύχημα είναι πως έχουν και παιδιά στο σπίτι).

Διαβάστε περισσότερα στο monopoli.gr