Συναντιόμαστε για πολλοστή φορά στην Κεφαλληνίας 18, στο θεατρικό της σπίτι. Πριν την πρόβα, όπως πάντα. Μόνες για την ώρα, σε μια σκηνή υποφωτισμένη. Με τα ίχνη της παράστασης (το «Φθινόπωρο- Χειμώνας» σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη) που χτίζεται τριγύρω. Μόνη διαφορά, ότι μετά από τόσα χρόνια, μου ζητάει να μιλάμε στον ενικό. Έτσι και γίνεται – τουλάχιστον στο ανεπίσημο κομμάτι της συνέντευξης. Φταίει ο πρώτος ενικός; Άγνωστο. Πάντως, η Μπέτυ Αρβανίτη, μιλάει με μιαν απολαυστική ελευθερία. Αλλά δεν μιλάει ιδιαίτερα για τον εαυτό της.

Καθισμένη χαλαρά στην απέναντι καρέκλα, στο θέατρο που ζει και δημιουργεί σχεδόν 40 χρόνια, διατρέχει στιγμές γόνιμης συλλογικότητας στη ζωή της. Από τον ‘δάσκαλο’ της Λεωνίδα Τριβιζά και τον μέντορα της Μίνωα Βολανάκη, στον Γιώργο Σεβαστίκογλου και στους αγαπημένους της σκηνοθέτες Νίκο Μαστοράκη και Στάθη Λιβαθινό. Από τους φίλους, τους συνεργάτες, τον άνδρα της Βασίλη Πουλαντζά, το γιο της Αλέξη Σταμάτη μέχρι το νεότερο μέλος της ζωής της, τον εγγονό της Ερμή, η Μπέτυ Αρβανίτη ομολογεί πως διαμορφώθηκε μέσα από τις συναντήσεις, οδηγημένη πάντα από μια έντονη διάθεση ρίσκου και περιέργειας.

Διαβάστε περισσότερα στο monopoli.gr