«Αντιπρόσωποι φαρμάκων με έδρα κατά βάση εκτός του Ευρωπαϊκού χώρου θέλουν να συνεργαστούν με ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες αλλά τελικά δεν προχωρούν σε συμφωνία», μας αποκαλύπτει παράγοντας της Πανελλήνιας Ενωσης Ιδιωτικών Κλινικών, καθώς, εξηγεί, δεν γνωρίζουν αν οι εν δυνάμει συνεργάτες τους θα υπάρχουν και σε τρία χρόνια από τώρα.

Η τριετία, συνεχίζει η ίδια πηγή, δεν είναι τυχαία, αλλά είναι ο χρόνος που απαιτείται σε ένα ξένο κράτος προκειμένου να γίνουν οι απαιτούμενες κλινικές έρευνες για να πάρει ένα φάρμακο άδεια κυκλοφορίας.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με την ίδια πηγή, αντιπρόσωποι φαρμάκων από την Κεντρική Ασία, τη Νότιο Αφρική αλλά και κράτη της Πρώην Σοβιετικής Ενωσης επισκέπτονται κάθε τόσο τη χώρα μας για συζητήσεις με ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες, ενώ κάποιες από αυτές έχουν απαιτήσει από τις τελευταίες να δουν και τον ισολογισμό τους προκειμένου να έχουν άποψη για τα θεμελιώδη τους και την αξία των ακίνητων που ελέγχουν.  

Ενα εύλογο ερώτημα που ανακύπτει είναι γιατί oι ξένοι επιθυμούν διακαώς συνεργασία με ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες. Η εξήγηση είναι, όπως λέγεται, ότι το ελληνικό φάρμακο είναι πολύ φθηνότερο από ότι ισχύει σε άλλα κράτη του εξωτερικού.

Για παράδειγμα τα φάρμακα στην Κύπρο κοστίζουν έως και πέντε φορές ακριβότερα από τα ελληνικά. Αντίστοιχα, στην Ιταλία, μας λέει ο παράγοντας από την ΠΕΙΚ ένα τζελ μυοχαλαρωτικό κοστίζει 19 ευρώ, ενώ το αντίστοιχο σκεύασμα στην Ελλάδα 5 ευρώ, δηλαδή μιλάμε για τετραπλάσια τιμή στο ξένο κράτος.

Δέσποινα Καραγιαννοπούλου