Τα στοιχεία αυτά, ωστόσο, δεν χρειάζεται να αποτελέσουν λόγο ανησυχίας, καθώς 40% των εργαζομένων αναφέρουν ότι οι ψηφιακές τους δεξιότητες έχουν βελτιωθεί στη διάρκεια της παρατεταμένης περιόδου του lockdown, και ισχυρίζονται ότι θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την κατάρτιση και την ανάπτυξη των δεξιοτήτων τους. Σε ποσοστό 77% είναι έτοιμοι να αποκτήσουν νέες δεξιότητες ή να επανεκπαιδευτούν πλήρως και 74% αντιμετωπίζουν την κατάρτισή τους ως ζήτημα ατομικής ευθύνης.

50% των εργαζομένων αναφέρουν ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις στην εργασία, λόγω των οποίων έχασαν ευκαιρίες ανέλιξης ή κατάρτισης. Σε ποσοστό 13% αναφέρουν ως αιτία την εθνικότητά τους ενώ 14% των εργαζομένων έχουν υποστεί διάκριση βάσει φύλου, με τις γυναίκες να έχουν διπλάσια πιθανότητα να αναφέρουν διάκριση συγκριτικά με τους άνδρες.

H οικονομική ανασφάλεια περιορίζει την ικανότητα των ανθρώπων να επιδιώκουν καριέρες επικεντρωμένες σε έναν σκοπό, με τους νέους να επηρεάζονται ιδιαίτερα. Γενικά, το 54% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι, εάν αναγκάζονταν να επιλέξουν, θα προτιμούσαν μια θέση εργασίας που θα τους επέτρεπε να «εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία για να μεγιστοποιήσουν το εισόδημά τους» έναντι μιας εργασίας που «κάνει τη διαφορά» (46%).

Ο Κωνσταντίνος Τάκος, Director, επικεφαλής του τμήματος People & Change Consulting της PwC Ελλάδας σχολιάζει: «Πολλοί εργαζόμενοι αναρωτιούνται αν θα πρέπει να βρουν ένα επάγγελμα που θα μεγιστοποιήσει το εισόδημά τους ή αν θα πρέπει να ασχοληθούν με εργασίες που έχουν θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Αλλά η μια επιλογή δεν αποκλείει την άλλη. Με το πιο σημαντικό και πρωτεύων διακύβευμα να είναι αν θα μπορέσουν να αναβαθμίσουν τις δεξιότητες τους για να μπορούν να είναι σε θέση να κάνουν την όποια επιλογή καταρχήν».