Σε υπόμνημά του προς τους αρμόδιους φορείς αναφέρει ότι «χιλιάδες πολίτες που διεκδικούν εκτάσεις του δημοσίου εδώ και δεκαετίες περιμένουν  χρόνια για να δούνε κάποια λύση  στο πρόβλημα τους, αλλά δυστυχώς ή πολιτεία αδιαφορεί και λαμβάνει ημίμετρα»

«Χαρακτηριστικά άλυτα πρόβλημα έχουμε και στον Δήμο Πέλλας και ανάλογα σίγουρα υπάρχουν σε όλη την χώρα. Αρκεί να αναφερθούν μερικά, για να διαπιστώσει κανείς την πλήρη αδιαφορία που έχουν επιδείξει  όλες οι Κυβερνήσεις. Το πρώτο αφορά τον  μαρτυρικό οικισμό του Ελευθεροχωρίου  Γιαννιτσών στην Πέλλα, όπου πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στον παραπάνω συνοικισμό από το 1922 οι οποίοι γνώρισαν την βαρβαρότητα του Γερμανού κατακτητή και μετέπειτα γνώρισαν  την αδιαφορία του Ελληνικού κράτους, κατέχουν εκτάσεις και παραμένουν χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, επειδή οι πολιτικοί της περιοχής ουδέποτε ασχολήθηκαν σοβαρά με το παραπάνω θέμα» αναφέρει ο κ. Ερυθρόπουλος και συμπληρώνει:

«Οι αρχικοί κάτοικοι, πρόσφυγες από το 1922, παραμένουν εκεί ως παράνομοι καταπατητές και πολλοί εξ αυτών δεν έχουν αποκατασταθεί έως τώρα, γιατί η πολιτεία δεν έσκυψε να δώσει λύση. Η έκταση του συνοικισμού, η οποία ανήκει στο ελληνικό δημόσιο, δόθηκε παρανόμως στον Δήμο Πέλλας το 1972 με αποτέλεσμα να παραμένει άλυτο το πρόβλημα. Σήμερα ο Δήμος Πέλλας δηλώνει στο κτηματολόγιο και διεκδικεί τα σπίτια από τους Ελεθεροχωρίτες που είχαν κάψει οι Γερμανοί στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Ένα δεύτερο θέμα που απασχολεί  τους συμπολίτες μου εδώ και δεκαετίες, χωρίς να έχει υπάρξει λύση, αφορά την πόλη των Γιαννιτσών και συγκεκριμένα την περιοχή δίπλα στο στρατόπεδο «Φιλιππάκου» όπου διαμένουν 42 οικογένειες και έχουν κτίσει εκεί την πρώτη τους κατοικία Είναι πρόσφυγες από το 1922 και εγκαταστάθηκαν εκεί από τα πρώτα χρόνια που ήρθαν στην χώρα μας. Κατά την οριστική διανομή της πόλης των Γιαννιτσών του 1981 τα οικόπεδα αυτά χαρακτηρίστηκαν ως «ανήκοντα στο Ταμείο Εθνικής  Άμυνας  (Τ.ΕΘ.Α.)» κατεχόμενα από τους πολίτες.  Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και δίπλα στο στρατόπεδο «ΚΑΨΑΛΗ» όπου κάτοικοι κατέχουν έκταση 2.155 τ.μ εδώ και δεκαετίες.»

«Απαιτείται» αναφέρει, «μία τροπολογία για να δοθεί μία συνολική λύση, για τους  πολίτες που κατέχουν εκτάσεις Δημόσιες ή Δημοτικές σε όλη την επικράτεια. Τα προηγούμενα χρόνια, πολλές δημόσιες εκτάσεις πέρασαν στην ιδιοκτησία των Δήμων με διάφορες αποφάσεις με αποτέλεσμα πολίτες που κατείχαν αγροτεμάχια ή οικόπεδα στις  παραπάνω εκτάσεις να εγκλωβιστούν και να μην γνωρίζουν πού πρέπει να απευθυνθούν. Οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια σε αυτές τις περιπτώσεις λειτουργούν μικροκομματικά και ρουσφετολογικά με αποτέλεσμα να επιτείνουν το πρόβλημα.  Υπάρχουν επίσης εκτάσεις όπου το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι αμφιλεγόμενο και διεκδικείται από διάφορους φορείς του δημοσίου.

Μια ενιαία ρύθμιση όλων αυτών των θεμάτων θα είχε ως αποτέλεσμα  τεράστια ποσά να πάνε  στα ταμεία των Δήμων αλλά και του Δημοσίου, εφόσον η πολιτεία αποφασίσει να   λύσει το παραπάνω  ζήτημα,  που να αφορά όλα τα ακίνητα όλων των Υπουργείων(συμπεριλαμβάνεται και το Υπουργείο Άμυνας), των νομικών προσώπων Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου αλλά και των δήμων και των περιφερειών της χώρας.

Η λύση που πρέπει να δοθεί είναι να υπάρξει ένα ενιαίο νομοθέτημα  για τις κατεχόμενες εκτάσεις που να αντιμετωπίζει όλες τις περιπτώσεις, είτε οι εκτάσεις ανήκουν σε κάποιο υπουργείο, είτε σε Δήμο, είτε σε περιφέρεια, είτε σε κάποιο Νομικό πρόσωπο Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου και παράλληλα να εκδικάζονται από το ίδιο όργανο.»