Σύμφωνα με έρευνα της Gartner μεταξύ των οικονομικών διευθυντών επιχειρήσεων ανά τον πλανήτη, προκύπτει ότι το 74% σκοπεύει να διατηρήσει τουλάχιστον το 5% του προσωπικού σε καθεστώς μόνιμης εργασίας εξ αποστάσεως. Επίσης, σχεδόν το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων και συγκεκριμένα το 17% δήλωσε ότι θα αλλάξει τουλάχιστον το 20% των υπαλλήλων από την απασχόληση στον χώρο εργασίας σε μόνιμη απασχόληση εξ αποστάσεως. Από την ίδια μελέτη προκύπτει, εξάλλου, ότι ένα ποσοστό 25% των CFOs σκοπεύει να διατηρήσει σε καθεστώς τηλε-εργασίας ποσοστό 10% του υφιστάμενου προσωπικού.
Ήδη βέβαια έχει θεσμοθετηθεί, (και μένει στην πράξη να φανεί για πόσο;) η μεταφορά τουλάχιστον του 50% του προσωπικού σε εκ περιτροπής εργασία καθώς και η μεταφορά προσωπικού εντός εταιριών του ίδιου Ομίλου.
Σημειώνεται ότι ο ΣΕΒ με χθεσινή ανακοίνωσή του εισηγήθηκε την ανταλλαγή προσωπικού, δηλαδή, τη συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων για τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού τους, που μπορεί να συμβάλει στην κάλυψη των κενών.
Με ένα μοντέλο που οδηγεί σε αναλογίες «time sharing ή Airbnb» προτείνεται οι κενές θέσεις σε ειδικότητες όσων έχουν φόρτο εργασίας να καλυφθούν άμεσα από το ανάλογο προσωπικό κάποιων επιχειρήσεων πελατών/προμηθευτών τους που εμφανίζουν μείωση εργασιών. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ είναι μια πρακτική που ήδη εφαρμόζεται διεθνώς και που έχει τάση ενίσχυσης τα τελευταία χρόνια.
Όπως αναφέρει, τα συνηθέστερα πεδία συνεργασίας περιλαμβάνουν τη διαχείριση των αποθεμάτων των λιανεμπόρων από τους προμηθευτές (Vendor Managed Inventory - VMI), την κοινή διαχείριση συγκεκριμένων κατηγοριών προϊόντων (Category Management) και την συμπαραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (co-production). Ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης έχει μάλιστα εκδόσει το πρότυπο ISO 44001: Collaborative Business Relationship Management Systems – Requirements and Framework το οποίο έχει ως στόχο να βοηθήσει μια επιχείρηση να καθιερώσει και να βελτιώσει τις σχέσεις συνεργασίας της, τόσο ενδοεπιχειρησιακά, όσο και με άλλες επιχειρήσεις ή οργανισμούς.
Ποια πρακτική εφαρμογή θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο “εργαλείο”; Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να εξετασθεί η διανομή προϊόντων από τα super market ή τις επιχειρήσεις ηλεκτρονικών ειδών στα σπίτια των καταναλωτών, αν μπορεί να γίνει από των αναλόγων ειδικοτήτων προσωπικό εκείνων των επιχειρήσεων προμηθευτών τους που αντιμετωπίζουν μείωση εργασιών. Σε αυτήν την περίπτωση οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να συνεργαστούν σχεδιάζοντας από κοινού τα σχήματα προσδιορισμού των κατάλληλων υποψηφίων ώστε να μειωθεί ο χρόνος πλήρωσης των κενών θέσεων, αλλά και οι απαιτήσεις προσαρμογής στο νέο εργασιακό περιβάλλον.
Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι οι ρυθμίσεις που προωθούνται σε άλλες χώρες με ευέλικτα σχήματα «παντρεύονται» με υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης μισθών.
Για παράδειγμα στην Ισπανία οι εργαζόμενοι λαμβάνουν το 70% του μικτού μισθού με πλαφόν τα 1.098 € μηνιαίως. Στις περιπτώσεις, μάλιστα, μείωσης των ωρών εργασίας (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία) οι επιχειρήσεις θα αμείβουν τους εργαζόμενους για τις δεδουλευμένες ώρες και το κράτος θα πληρώνει τον υπόλοιπο μισθό,
Στη Γαλλία, προβλέφθηκε εφαρμογή και επέκταση του υπάρχοντος συστήματος μερικής ανεργίας (Activite partielle) με πρόσθετο νόμο, ο οποίος προβλέπει καταβολή του 100% του μισθού των εργαζομένων από το κράτος με ανώτατο πλαφόν το 4,5 Χ του κατώτατου μισθού για τις επιχειρήσεις που διακόπτουν πλήρως την οικονομική τους δραστηριότητα, χορήγηση του υπόλοιπου μισθού στους εργαζόμενους με συμβάσεις μερικής απασχόλησης ή με μειωμένες ώρες εργασίας και εφόσον οι εργάσιμες ώρες μειώνονται, επέκταση του μέτρου ως και 12 μήνες.
Γιώργος Αλεξάκης