Στο άρθρο 1 του παραπάνω Νόμου ορίζεται ότι: «α. Κάθε μισθωτός από την έναρξη της εργασίας του σε υπόχρεη επιχείρηση και μέχρι τη συμπλήρωση δώδεκα (12) μηνών συνεχούς απασχόλησης, δικαιούται να λάβει ποσοστό της ετήσιας κανονικής άδειας με αποδοχές κατ΄ αναλογία με το χρόνο εργασίας που έχει συμπληρώσει στην ίδια υπόχρεη επιχείρηση. Το ποσοστό αυτό υπολογίζεται με βάση ετήσια άδεια εικοσιτεσσάρων (24) εργάσιμων ημερών ή αν στην επιχείρηση εφαρμόζεται σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, είκοσι (20) εργάσιμων ημερών, χωρίς να υπολογίζεται σε αυτές η ημέρα της εβδομάδας κατά την οποία δεν απασχολούνται οι μισθωτοί λόγω του εφαρμοζόμενου συστήματος εργασίας.

β. Ο εργοδότης υποχρεούται μέχρι τη λήξη του πρώτου ημερολογιακού έτους, εντός του οποίου προσελήφθη ο μισθωτός να χορηγεί σε αυτόν την παραπάνω αναλογία της κανονικής άδειας.

Κατά το δεύτερο ημερολογιακό έτος, ο μισθωτός δικαιούται να λάβει την ετήσια κανονική άδεια με αποδοχές, η οποία αναλογεί στο χρόνο απασχόλησής του στην υπόχρεη επιχείρηση και υπολογίζεται σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο της περίπτωσης α΄. Η άδεια αυτή επαυξάνεται κατά 1 (μία) εργάσιμη ημέρα για κάθε έτος απασχόλησης επιπλέον του πρώτου μέχρι τις είκοσι έξι (26) εργάσιμες ημέρες ή μέχρι και τις είκοσι δύο (22) εργάσιμες ημέρες αν στην επιχείρηση εφαρμόζεται σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας.

Για καθένα από τα επόμενα ημερολογιακά έτη, ο μισθωτός δικαιούται να λάβει από την 1η Ιανουαρίου εκάστου έτους, την κανονική ετήσια άδεια με αποδοχές, η οποία υπολογίζεται σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο».

Επίδομα Αδείας

Όλοι γενικά οι μισθωτοί (υπάλληλοι, εργατοτεχνίτες, μαθητευόμενοι κ.λπ.), εφόσον απασχολούνται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου σε οποιονδήποτε εργοδότη (ιδιωτικές επιχειρήσεις, Δημόσιο, ΝΠΔΔ, Οργανισμοί κ.λπ.), δικαιούνται να λάβουν μαζί με την κανονική τους άδεια και επίδομα αδείας, το οποίο καταρχήν είναι ίσο με τις αποδοχές της άδειας, με τον περιορισμό όμως ότι δεν μπορεί να υπερβαίνει τις αποδοχές ενός 15θήμερου, για όσους αμείβονται με μηνιαίο μισθό και τα 13 ημερομίσθια για όσους αμείβονται με ημερομίσθιο ή κατά μονάδα εργασίας ή με ποσοστά κ.λπ (άρθρο 3, Ν.4504/66). Συνεπώς, για τον προσδιορισμό του ποσού του επιδόματος αδείας, δεν ενδιαφέρει η ιδιότητα του μισθωτού ως υπαλλήλου ή εργάτη, αλλά ο τρόπος της αμοιβής του, δηλαδή αν αμείβεται με μηνιαίο μισθό ή ημερομίσθιο.

Σημειώνεται ιδιαίτερα ότι βασική προϋπόθεση για την καταβολή του επιδόματος αδείας αποτελεί, η ύπαρξη των προϋποθέσεων που ορίζονται από το νόμο για τη χορήγηση κανονικής άδειας.

Οι αποδοχές της άδειας και του επιδόματος αδείας υπολογίζονται σύμφωνα με το άρθρο 3 του Α.Ν.539/45, επί των "συνήθων αποδοχών" του εργαζομένου. Οι "συνήθεις αποδοχές" είναι αυτές που θα δικαιούνταν ο εργαζόμενος αν είχε απασχοληθεί κατά τον χρόνο της άδειας του. Έτσι στον βασικό μισθό θα προστεθούν όλα τα επιδόματα, οι πρόσθετες αποδοχές, οι προσαυξήσεις και γενικά όλες οι χρηματικές αλλά και οι σε είδος παροχές του εργοδότη, οι οποίες καταβάλλονται τακτικά και μόνιμα και σε αντάλλαγμα της εργασίας που παρέχει ο εργαζόμενος (όχι από "ελευθεριότητα" του εργοδότη). Τέτοιες εργοδοτικές παροχές είναι ενδεικτικά: η αμοιβή και η προσαύξηση της υπερεργασίας, της νόμιμης υπερωρίας, της εργασίας των Κυριακών, της νυχτερινής εργασίας, κλπ. Προκειμένου να υπολογίσουμε τις ανωτέρω πρόσθετες παροχές ενεργούμε ως εξής:

Καταρχήν προσθέτουμε τα ποσά που έλαβε ο μισθωτός από τις παροχές αυτές μέσα στο χρονικό διάστημα από την ημέρα που έληξε η άδεια του προηγούμενου έτους μέχρι την ημέρα που χορηγείται η νέα άδεια, (όταν πρόκειται για μισθωτό που δικαιούται για πρώτη φορά άδεια, από την ημέρα της πρόσληψης του μέχρι την ημέρα χορήγησης της άδειας). Στη συνέχεια, το άθροισμα που προκύπτει το διαιρούμε με τον αριθμό των εργάσιμων ημερών του ανωτέρω χρονικού διαστήματος και έτσι βρίσκουμε τη μέση ημερήσια αμοιβή για τις πρόσθετες παροχές, την οποία ακολούθως προσθέτουμε στην ημερήσια τακτική αμοιβή του εργαζόμενου των ημερών της άδειας του. Το ποσό αυτό πολλαπλασιάζεται με