Για τις στιγμές που προηγήθηκαν της επίθεσης περιέγραψε:
«Ήταν γύρω στις 8 το βράδυ. Ήμασταν στο πάρκο του Άρη. Κάποια στιγμή πήγαμε στον σύνδεσμο φίλων του Άρη, ήπιαμε έναν σύντομο καφέ και φύγαμε», προσθέτοντας ότι ακολούθως η παρέα τους επέστρεψε στο συγκεκριμένο πάρκο για να κινηθούν λίγο αργότερα στο σημείο του αιματηρού επεισοδίου, το οποίο επέλεξαν για να προστατευτούν από το κρύο.
Όπως είπε συζητούσαν μέχρι που αντιλήφθηκαν τέσσερα άτομα να πλησιάζουν από αριστερά, «περπατώντας ήρεμα και ψύχραιμα» και να τους ρωτάνε «τι ομάδα είστε;».
«Θυμάμαι ο ένας ήταν ψηλός, ξανθός και μας ρώτησε: ''τι ομάδα είστε;''. Είχαν καλυμμένα τα πρόσωπα τους με full face κουκούλες. Φαίνονταν μόνο τα μάτια και τα φρύδια. Ήταν μαυροφορεμένοι για να μην διακρίνει κανείς κάτι στο σκοτάδι. Όλοι κρατούσαν κάτι», είπε ο μάρτυρας και συνέχισε: «Απάντησα ότι είμαι Άρης. Δεν κατάλαβα εκείνη την ώρα γιατί ήρθαν».
Όταν είδα το δρεπάνι κοκάλωσα
«Αντιλήφθηκα από τη δεξιά μεριά περισσότερα άτομα να έρχονται- ήταν 5 με 6. Κοκάλωσα όταν είδα το δρεπάνι στα χέρια κάποιου. Το πρώτο πράγμα ήταν να αμυνθώ, οπότε σήκωσα το κράνος μου για αυτοάμυνα. Ήρθαν επιθετικά, φαίνονταν οι προθέσεις τους. Χτύπησα ένα άτομο στο κεφάλι, εκείνος έκανε 3-4 βήματα πίσω, και με κάρφωσε με μαχαίρι, αριστερά στο πόδι, στο μπούτι και στο δεξί πόδι.
Με κρατούσαν αρκετοί εκείνη την ώρα. Δεν ήμουν ένας προς έναν. Με κρατούσαν, με σταθεροποιούσαν για να με χτυπήσουν οι άλλοι. Νομίζω ότι οι μαχαιριές ήταν από περισσότερους. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, σε λίγα δευτερόλεπτα», κατέθεσε ο φίλος του Άλκη, τονίζοντας ότι δέχθηκε 15 χτυπήματα με μαχαίρι, ξύλινο κοντάρι και δρεπάνι.
Ήταν σίγουρα πάνω από δέκα άτομα πάνω από τον Άλκη
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη δολοφονική επίθεση που δέχθηκε ο Άλκης Καμπανός: «Μετά από λίγο άκουσα τον Άλκη να φωνάζει βοήθεια. Ήταν πεσμένος στα σκαλοπατάκια. Με είχαν κολλήσει στον τοίχο της πολυκατοικίας και με χτυπούσαν. Είδα πάνω από τον Άλκη πάρα πολλά άτομα να τον χτυπάνε και να φωνάζει για βοήθεια.
Ήταν σίγουρα πάνω από δέκα άτομα πάνω του. Δεν πρόλαβα να κοιτάξω παραπάνω γιατί προσπαθούσα να σώσω τον εαυτό μου. Πήγα να τον προστατεύσω, αλλά με κράτησαν και με χτύπησαν. Προσπάθησα να μην λιποθυμήσω, γιατί διαφορετικά θα κατάφερναν να με σκοτώσουν.
Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν να με χτυπάνε στο κεφάλι. Εκείνη την ώρα θόλωσα κι εκείνοι άρχισαν να φεύγουν. Είδα να φεύγουν προς την Πλαστήρα. Κατέβηκα τα σκαλάκια και σήκωσα τον Άλκη, έκανε 2-3 βήματα, πήγε στο παρτέρι, κάθισε και προσπάθησα να του δώσω βοήθεια. Μετά από λίγα λεπτά ήρθε και η αστυνομία.
Δεν πρόλαβα να επικοινωνήσω με κανέναν άλλο. Τον πρώτο που πήρα ήταν ο πατέρας μου».
Τέλος ο νεαρός σε ερώτηση της εισαγγελέως απάντησε ότι κανένας από τα θύματα δεν ήταν οργανωμένος οπαδός του Άρη και ότι όλο αυτό το διάστημα κανείς δεν τον πλησίασε για να ζητήσει συγγνώμη,
