Φτάσαμε ένα χρόνο μετά και όλα αυτά έχουν σχεδόν ξεχαστεί. Ειδικά τους τελευταίους μήνες που οι εχθροπραξίες έχουν κάπως "χαλαρώσει" δεν ασχολείται κανείς με τους πρόσφυγες και τους νεκρούς. "Ουδέν νεότερο από το μέτωπο".
Πλέον βρισκόμαστε σε μία διαφορετική φάση του πολέμου, κατά την οποία οι δύο αντίπαλοι αφού έχουν χτίσει συμμαχίες ανασυγκροτούν τις δυνάμεις τους, ενισχύουν το οπλοστάσιό τους και ετοιμάζονται για νέες εχθροπραξίες.
Πολύ σύντομα το αίμα θα αρχίσει ξανά να κυλάει επειδή προφανώς ένα χρόνο τώρα δεν υπάρχει κανένα ειρηνευτικό σχέδιο, παρά μόνο προετοιμασία για πόλεμο.
Η Δύση παράγει όπλα για να δώσει στην Ουκρανία, ενώ η Ρωσία όχι απλώς ανασυγκροτείται, αλλά δηλώνει ευθαρσώς πως θα ενισχύσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο και μάλιστα χωρίς διεθνή έλεγχο, αφού αποχωρεί από τις διεθνείς συμφωνίες.
Η Κίνα παριστάνει την ουδέτερη, αλλά λοξοκοιτά προς τη Μόσχα, ενώ οι ΗΠΑ αγκαλιάζουν την Ουκρανία. Είναι κοινό μυστικό βέβαια πως Πεκίνο και Ουάσινγκτον δεν "καίγονται" να τελειώσει ο πόλεμος.
Όλα αυτά, όμως, έχουν αφήσει πίσω τους εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες, χιλιάδες νεκρούς και πολύ περισσότερη φτώχεια για τους πολλούς παγκοσμίως.
Και ποιος νικάει μέχρι στιγμής ρε παιδιά; Εμείς που είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας τι απολογισμό κάνουμε ένα χρόνο μετά;
Επίσημα ως δυτικοί λέμε πως ο εισβολέας Πούτιν έχει στριμωχτεί, εμείς υποστηρίζουμε τον αδύναμο και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επιτρέψουμε μία νίκη των Ρώσων, καθώς τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Μπορεί. Αλλά αυτό είναι απλώς η παρηγοριά μας.
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα είμαστε οι χαμένοι του πολέμου. Γιατί είμαστε εμείς οι Ευρωπαίοι που δεν είχαμε πόλεμο στη γειτονιά μας. Είμαστε εμείς που εξοπλιζόμαστε σαν τρελοί. Ακόμα και χώρες που μέχρι πρότινος δεν είχαν καθόλου εξοπλιστικά προγράμματα, τώρα παράγουν όπλα, μαχητικά αεροπλάνα και άρματα. Οι ήσυχοι Σκανδιναβοί μπαίνουν στο ΝΑΤΟ και έχουμε αρχίσει γενικώς να... συνηθίζουμε τον πόλεμο.
Για να εξασφαλίσεις την ειρήνη πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο, έλεγαν οι Ρωμαίοι, αλλά όταν ο πόλεμος έχει ήδη ξεσπάσει με το να παράγεις όπλα το μόνο που εξασφαλίζεις είναι ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί.
Είναι σαν αυτό που προτείνει ο Τραμπ για την Αμερική της οπλοκατοχής. Να έχουν όπλα ακόμα περισσότεροι Αμερικανοί. Μέχρι και οι καθηγητές στα σχολεία. Είναι μαθηματικά βέβαιο, όμως, πως οπλίζοντας τα χέρια περισσότερων ανθρώπων, οι θάνατοι θα αυξηθούν.
Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωσή μας. Αν συμφωνούμε πως οι Ρώσοι είναι ένας πολεμικός λαός και ο Πούτιν ένας αδίστακτος μανιακός ηγέτης, τότε είναι σίγουρο πως παρότι τα σχέδιά του έχουν εν μέρει αποτύχει, δεν είναι αυτός ο μεγάλος χαμένος του πολέμου μέχρι στιγμής. Από την άλλη να μη βοηθήσουμε τους ηρωικούς Ουκρανούς που μάχονται για την πατρίδα τους;
Πραγματικά, δεν ξέρω αν έχουμε άλλη επιλογή, αλλά ξέρω πως το να κυνηγάς την ειρήνη με... σφαίρες μοιάζει με συνταγή αποτυχίας και λογικά οι προβλέψεις για έναν πόλεμο μακράς διάρκειας θα επαληθευθούν.
