Η συγκεκριμένη «πιπίλα» δεν κυκλοφορεί τώρα για πρώτη φορά. Οι ΗΠΑ πίεζαν από χρόνια και μετά μανίας τους Ευρωπαίους και κυρίως τη Γερμανία να απεξαρτηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο. Αφενός στο πλαίσιο της πολιτικής απομόνωσης της Ρωσίας που ακολουθούσαν, ώστε να τεθούν φραγμοί σε κάθε ιδέα προσέγγισης της Ευρώπης και ειδικά της Γερμανίας με τη Ρωσία, μήπως και δημιουργηθεί νέος πόλος που θα αμφισβητεί την αμερικανική κυριαρχία στη Δύση. Αφετέρου γιατί θέλουν την Ευρώπη τεράστια αγορά και ταυτόχρονα εξαρτημένη από το δικό τους λιθανθρακικό φυσικό αέριο, εξ ου και ο σταθμός που δημιουργείται στην Αλεξανδρούπολη (για να ξεκινήσει από εκεί αγωγός προς Βουλγαρία, Σερβία, Ουγγαρία κλπ) υπό τις ευλογίες της Ουάσινγκτον . Σε αυτόν και σε άλλους παρόμοιους, όπως οι δύο που βάζει τώρα στα σκαριά η Γερμανία θα φτάνει τέτοιο αέριο σε υγροποιημένη μορφή με πλοία από ΗΠΑ (κυρίως), Αλγερία, Κατάρ, Αίγυπτο κλπ.
Πόλεμος και Ενέργεια
Εκείνο που κατάφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία, δηλαδή ο Πούτιν, είναι να δώσει πολύ μεγαλύτερη πολιτική υπόσταση στην «πιπίλα» στο πλαίσιο της επίπεδο ευρωπαϊκής πολιτικής και να ενεργοποιήσει πια αποφάσεις, όπως αποδεικνύουν η θεαματική στροφή της Γερμανίας και οι κουβέντες που έγιναν μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών σήμερα και χθες στις Βερσαλίες. Άλλωστε η προσπάθεια της ευρωπαϊκής απεξάρτησης βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και τα στοιχεία λένε ότι όλο και περισσότερο υγροποιημένο αέριο εισάγεται στην Ευρώπη, κανείς όμως δεν μιλάει συγκεκριμένα από πού έρχονται αυτές οι ποσότητες και ποιοι κερδίζουν από τις αστρονομικές τιμές που έχει φτάσει το αέριο, όπως και το πετρέλαιο φυσικά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η παγκόσμια αγορά της ενέργειας λειτουργεί σε καθεστώς τρομακτικής και ντροπιαστικής κερδοσκοπίας σε αυτή τη συγκυρία. Δεν δικαιολογείται από τα γεγονότα, αφού η Ρωσία δεν έχει διακόψει τη ροή του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και να θυμόμαστε ότι η αλματώδης αύξηση των τιμών της ενέργειας ξεκίνησε αρκετούς μήνες πριν από την κρίση της Ουκρανίας με τις απαράδεκτες τραγικές συνέπειες. Προς τιμήν του ο Μητσοτάκης είναι ο πρώτος ηγέτης που τόλμησε να καταγγείλει δημόσια το διεθνές κερδοσκοπικό παιχνίδι ( οι ενεργειακοί κολοσσοί βλέπετε θέλουν να αναπληρώσουν την χασούρα – και να κρατήσουν ευτυχείς τους μετόχους τους - που προκάλεσε η πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπισή της, ενώ πίσω από αυτούς τους κολοσσούς υπάρχουν και κράτη) που παίζεται σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών και κυβερνήσεων.
Άγνωστο πως και πότε θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ούτε και ποια θα είναι η συνέχεια των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας και πιθανώς των αντικυρώσεων με τις οποίες απειλεί ο Πούτιν τη Δύση. Δεν ξέρουμε καν σε ποιο βαθμό και έκταση θα υλοποιηθεί η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, αν μάλιστα η τιμή του είναι σημαντικά φτηνότερο από το εισαγόμενο υγροποιημένο, αλλά και καλύτερης ποιότητας. Είπαμε ότι η υπεράσπιση της «ελευθερίας και της δημοκρατίας» έχουν κόστος, όπως σωστά διαλαλούν οι δυτικοί ηγέτες, του Μητσοτάκη συμπεριλαμβανομένου, αλλά αποτελεί ερώτημα για πόσο διάστημα θα το ενστερνίζονται οι ανά την Ευρώπη πολίτες αν η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και οι ελλείψεις, στα σιτηρά π.χ., αλλοιώσουν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Οι διάφοροι «φιρφιρίκοι» που κατακεραυνώνουν τη Γερμανία επειδή επιμένει να κρατά ανοιχτές τις διόδους της ενέργειας από τη Ρωσία, ας λάβουν υπ’ όψη τους ότι με γερμανικά λεφτά κυρίως μπορεί η Ε.Ε. να ενισχύει αρκετές εθνικές οικονομίες στην Ευρώπη και μία από αυτές είναι η ελληνική. Καλώς ή κακώς…
Ελλάδα
Η Ευρώπη δυστυχώς δεν διαθέτει δικές της αξιόλογες πηγές ενέργειας. Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα, μέχρις ότου τουλάχιστον επαληθευτούν στην πράξη όσα ακούγονται περί κοιτασμάτων κλπ. Όμως «συν Αθηνά και χείρα κίνει», αφού πολύ σωστά η χώρα έχει επιλέξει να βρίσκεται και να πορεύεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε δεν διαθέτει τα περιθώρια να κινείται διαφορετικά στη γειτονιά που βρίσκεται και με το μέγεθος και τις ανάγκες «προστασίας» που έχει για την ασφάλεια και την οικονομία της. Ταυτόχρονα ωστόσο, είναι υποχρεωμένη να αναπτύξει όλες τις δυνατότητες δικής της παραγωγής ενέργειας, που δεν είναι άλλες από την αιολική και την ηλιακή. Με αυτή την έννοια και βλέποντας φέτος τον προϋπολογισμό να τινάζεται στον αέρα εξαιτίας της ενεργειακής ακρίβειας και του πληθωρισμού, αποτελεί πελώριο ερώτημα πως και γιατί ούτε η σημερινή κυβέρνηση δεν προχωρά ΑΜΕΣΩΣ σε αποφάσεις των σχετικών μέσων παραγωγής.
Πιο συγκεκριμένα, η Αττική, όπου κατοικεί και εργάζεται σχεδόν η μισή Ελλάδα έχει την τύχη να βρίσκεται δίπλα σε ένα νησί που ονομάζεται Μακρόνησος. Σχετικά μεγάλο για τα ελληνικά νησιωτικά μέτρα, ακατοίκητο (άρα δεν υπάρχει θέμα αντιδράσεων από κατοίκους), δίχως ιδιωτικές ιδιοκτησίες, καθώς ανήκει στο δημόσιο (επομένως δεν θα απαιτούνται απαλλοτριώσεις που κοστίζουν), πάνω στους αέρηδες από το Κάβο Ντόρο και τα μελτέμια, ιδανικό για η δημιουργία ενός πολύ μεγάλου αιολικού πάρκου, που θα μπορεί να καλύπτει ένα πολύτιμο ποσοστό των αναγκών της Αττικής και μάλιστα με καθαρή ενέργεια. Τι άραγε εμποδίζει τη δημιουργία αυτού του αιολικού πάρκου, είτε από τη ΔΕΗ, είτε από ιδιώτες που θα πληρώνουν το κράτος, είτε από συνεργασίες της ΔΕΗ με ιδιώτες;
Στο παρελθόν ακουγόταν ότι αντιδρούσε το ΚΚΕ, ανάλογη είναι η στάση του Σύριζα και άλλων αριστερών ακτιβιστων, γιατί θεωρούν το νησί «τόπο μαρτυρίου» επειδή εκεί στήθηκαν το 1947 και λειτούργησαν επί δέκα χρόνια περίπου, δύο στρατόπεδα «αναμόρφωσης» αριστερών στρατευμένων και πολιτών. Καμία αντίρρηση να διατηρηθούν οι χώροι των στρατοπέδων για να τιμούν και να προσκυνούν όποτε και όποιοι επιθυμούν. Η δημιουργία του αιολικού πάρκου στο υπόλοιπο νησί δεν θα αλλάξει την ιστορική μνήμη. Αν πάλι προβάλλει αντιρρήσεις ο Δήμος Λαυρίου για τους όποιους λόγους, ας βρεθεί τρόπος να ξεπεραστούν. Το σίγουρο είναι ότι ούτε το ΚΚΕ, ούτε ο Σύριζα, ούτε κάποιος δήμαρχος δικαιούνται να εμποδίζουν τη χώρα να αντιμετωπίζει τις τεράστιες δυσκολίες που δημιουργούν οι ασταθείς καιροί. Ούτε και βάζουν τον παραλογισμό πάνω από τη λογική. Η κυβέρνηση της πλειοψηφίας ας τολμήσει!
