Μετά την παραπάνω εισαγωγή, επισημαίνεται ότι η ακριβής ημερομηνία της διεξαγωγής των εκλογών δεν έχει καθοριστεί ακόμη. Οι περισσότερες ενδείξεις λένε ότι οι προσεχείς εκλογές θα γίνουν στις 2 ή στις 9 Απριλίου. Όμως στη φετινή συγκυρία μπλέκουμε με τα εξής:
Α) Με την Κυριακή των Βαϊων στις 9 Απριλίου και τη Μεγάλη Εβδομάδα, αφού η Κυριακή του Πάσχα πέφτει στις 15 Απριλίου. Ακούγεται ότι η Εκκλησία δεν πολυθέλει να πέσουν οι εκλογές πάνω στην κορύφωση του Θείου Δράματος, δηλαδή στις 9 Απριλίου που θα ακολουθηθούν από τις λεγόμενες «διερευνητικές» μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, μήπως και σχηματισθεί κυβέρνηση.
Β) Με το γεγονός ότι οι πρώτες εκλογές θα γίνουν με σύστημα απλής αναλογικής, συνεπώς είναι απίθανο να βγάλουν αυτοδύναμη κυβέρνηση και εξαιρετικά δύσκολο να προκύψει από τις διερευνητικές κυβέρνηση συνεργασίας.
Γ) Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν και δεύτερες εκλογές, που θα γίνουν με λίστα και σύστημα σχετικά ελαφρά ενισχυμένης αναλογικής, οπότε θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα να μη πέσουν πάνω στις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.
Δ) Στην εξίσωση δύο εκλογές με διαφορετικά συστήματα – Πάσχα – πανελλήνιες εκλογές περιλαμβάνεται και η διεξαγωγή εκλογών και στην Τουρκία για τους γνωστούς λόγους / φόβους, αλλά πλέον γνωρίζουμε ότι αυτές θα γίνουν στις 14 Μαϊου.
Στο πιθανότερο σενάριο της διεξαγωγής των πρώτων εκλογών μέσα στο πρώτο 15νθήμερο του Απριλίου, έχει προστεθεί τελευταία και σενάριο Μαϊου. Υποτίθεται ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης το σκέπτεται για να συμπέσουν οι πρώτες εκλογές με τις τουρκικές, αλλά σύμφωνα με άλλους, πιο καχύποπτους, το μελετά γιατί οι δεύτερες επόμενες θα γίνουν μετά την έναρξη της τουριστικής περιόδου, δηλαδή κατά τον Ιούνιο, οπότε πολλοί εργαζόμενοι στον τουριστικό τομέα, που είναι νέοι και η Ν.Δ. δεν τα πάει καλά στις νεότερες ηλικίες, θα έχουν πιάσει δουλειά μακριά από το σπίτι τους και δεν θα ψηφίσουν. Μάλλον χλωμό το σενάριο, αλλά υπάρχει και ο Μητσοτάκης δεν το διέψευσε κατά την περιοδεία του στον Κορυδαλλό, όπως αρκετοί στα μήντια υποστηρίζουν. Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι πότε ακριβώς θα γίνουν οι εκλογές, αλλά τι θα προκύψει από τις πρώτες, αν θα διεξαχθούν δεύτερες και αν θα πετύχει αυτοδυναμία, η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη. Και μιλάμε για τη Νέα Δημοκρατία και τν Μητσοτάκη, γιατί θα είναι κάτι μεταξύ έκπληξης πρώτου μεγέθους και θαύματος να βγει πρώτο κόμμα ο Σύριζα του Αλέξη Τσίπρα. Για το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη δεν μπορούμε καν να το ονειρευτούμε!
Απαγορεύσεις συστήματος και βουλήσεων
Τα δεδομένα λοιπόν για τις πρώτες εκλογές είναι ότι από τη μία πλευρά τα σύστημα και από την άλλη οι δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων δείχνουν να «απαγορεύουν» τον σχηματισμό κυβέρνησης. Το σύστημα δεν επιτρέπει σχεδόν την αυτοδυναμία, κυβέρνηση «προοδευτικής» συνεργασίας χωρίς το πρώτο κόμμα και το ΚΚΕ αποκλείεται να σχηματιστεί. Πιστό στη γραμμή του ( καμία σχέση η δική μου πολιτική με όλων των άλλων) το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε «προοδευτική» κυβέρνηση κατά Τσίπρα και Αδρουλάκη, όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας από αυτούς. Το ίδιο ισχύει για τη Ν. Δ. βέβαια, η οποία ούτε η ίδια το θέλει, ούτε οι άλλοι την θέλουν. Απομένει η ενδεχόμενη λύση κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, εφόσον τα κουκιά (έδρες) το επιτρέπουν , όμως και αυτή φαντάζει περίπλοκη, στα όρια της απιθανότητας.
Εξ αρχής η θέση του Κυρ. Μητσοτάκη ήταν να κυνηγήσει την αυτοδυναμία σε δεύτερες εκλογές με το επιχείρημα ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας δεν είναι επιτυχημένες στην Ελλάδα, κάτι που έχει βάση. Παράλληλα έλεγε ότι αν δεν επιτευχθεί η αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές θα ήταν τότε ανοιχτός σε συνεννοήσεις για κυβέρνηση συνεργασίας, ώστε να μην ταλαιπωρείται η χώρα σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Ο Ν. Ανδρουλάκης από την πλευρά του έλεγε πρώτον, το κόμμα του είχε πληρώσει μνημόνια και συνεργασίες, οπότε ας προσπαθούσαν πια Ν.Δ και Σύριζα να βρουν μία φόρμουλα συνεργασίας, δεύτερον και ρεαλιστικότερο, ότι αν επρόκειτο να συνεργαστεί το δικό του κόμμα με τη Ν.Δ., γιατί να μη γίνει αυτό από τις πρώτες εκλογές (όταν προφανώς το ΠΑΣΟΚ θα είχε περισσότερες έδρες), παρά στις δεύτερες. Με την πάροδο του χρόνου, τα πράγματα άλλαξαν και οι διαθέσεις του Ν. Ανδρουλάκη σκλήρυναν απέναντι στον Κυρ. Μητσοτάκη –μετά την υπόθεση της παρακολούθησης του τηλεφώνου του από την ΕΥΠ – με υιοθέτηση δύο νέων θέσεων. Άρνηση σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ. και με τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό ήταν η πρώτη, στόχος να πάει στην αντιπολίτευση η Ν.Δ. και να σχηματιστεί «προοδευτική» κυβέρνηση, ήταν η δεύτερη. Έτσι, βγήκε το συμπέρασμα ότι ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ γέρνουν πλέον προς τον Σύριζα, κάτι που ήδη κοστίζει στις δημοσκοπήσεις.
Συνεργασίες και αυτοδυναμία
Στο μεταξύ όμως τα πράγματα έδειξαν να σκουραίνουν και για τον Μητσοτάκη, σύμφωνα πάντα με τις δημοσκοπήσεις. Η υπόθεση της αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές δεν θα είναι καθόλου εύκολη εκτιμούν πλέον συμπαθούντες και μη. Το 36,5%, 37%, 37,5%, που θα απαιτηθεί, ανάλογα με το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής, είναι ζόρικος στόχος και πολλά θα φανούν από το ποσοστό που θα πάρει η Ν.Δ. στις πρώτες εκλογές. Αν πάρει κάτω από 33% , τα περιθώρια αισιοδοξίας θα είναι πολύ στενά, παρά την ακραία πόλωση που θα επικρατήσει στις δεύτερες και ο Κυρ. Μητσοτάκης το γνωρίζει. Όπως και ο Ν. Ανδρουλάκης πρέπει να γνωρίζει ήδη ότι το ΠΑΣΟΚ θα πιεστεί αφόρητα στις δεύτερες εκλογές. Ίσως αυτά εξηγούν κάποιες αδιόρατες μετακινήσεις την ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ κυρίως , αλλά και της κυβέρνησης, από τις ακραίες θέσεις που έμπειροι παρατηρητές βλέπουν πολύ τελευταία, στο θέμα ενδεχόμενης συνεργασίας μετά τις πρώτες εκλογές και πριν από τις δεύτερες.
Ίσως πάλι, γι΄ αυτό επίσης κυκλοφορεί το σενάριο ότι ο Ανδρουλάκης θα πιεστεί αφόρητα από εξωπολιτικούς παράγοντες και θα δηλώσει προθυμία συνεργασίας με τον Μητσοτάκη και τη Ν.Δ., αν το επιτρέπουν οι αριθμοί των πρώτων εκλογών. Και για τον Μητσοτάκη, το ίδιο σενάριο επισημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει τη θέση ότι θα καταθέσει αμέσως, χωρίς να προσπαθήσει, τη διερευνητική εντολή που θα λάβει. Φυσικά, τίποτα δεν είναι σίγουρο ή εύκολο. Εξάλλου, υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες. Για το ΠΑΣΟΚ, ας πούμε, μία δυσκολία είναι μήπως συνεργασία με τη Ν. Δ. προκαλέσει διάσπαση (ισχύει και για απόπειρα συνεργασίας με Σύριζα), άλλη δυσκολία είναι ότι θα εγκαταλείψει όλο τον χώρο της αντιπολίτευσης στα χέρια του Σύριζα και του Τσίπρα και εκείνος θα αλωνίζει. Γιατί κακά τα ψέματα, ακόμη και αν χάσει, έστω και με διαφορά, ξανά ο Τσίπρας, δεν υπάρχει αντικαταστάτης στο κόμμα του. Και για τον Μητσοτάκη πάντως θα είναι δύσκολο να παραιτηθεί από τον στόχο της αυτοδυναμίας σε δεύτερες εκλογές και να χάσει την παντοδυναμία του, παρ΄όλο που θα πιεστεί πολύ, αν ο Ανδρουλάκης δεχθεί να συνεργαστεί.
Αν όλα κυλήσουν όπως προβλέπονται σήμερα, η χώρα θα πάει σε δεύτερες εκλογές. Αν ο Μητσοτάκης πάρει αυτοδυναμία, όλα θα κυλήσουν … ομαλά. Αν όμως δεν τα καταφέρει, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Ένα πολύ πιθανό σενάριο είναι να ασκηθούν πιέσεις επί των πάντων για σχηματισμό τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας. Σε αυτή την περίπτωση πιθανολογείται , σύμφωνα με σχετικές παλιότερες δηλώσεις του, ότι ο Τσίπρας θα θέσει σαν προϋπόθεση να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης. Το ίδιο θα κάνει και ο Ανδρουλάκης, έστω και αποδυναμωμένος. Τότε στο χορό θα μπουν οι λύκοι της Ν.Δ., δηλαδή οι Καραμανλικοί, οι Σαμαρικοί, μαζί με άλλους αντιμητσοτακικούς της παράταξης και αντίστοιχους εξωκομματικούς οικονομικούς παράγοντες για να πιέσουν τον Κυριάκο να δεχθεί, ή και να τον «φάνε» πολιτικά, αν δεν δεχθεί. Με λίγα λόγια θα γίνει μεγάλο ταρατατζούμ με άγνωστες συνέπειες για τη Νέα Δημοκρατία.
Όλα τα παραπάνω με προϋπόθεση ότι η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα. Γιατί αν δεν είναι και είναι ο Σύριζα, πρέπει να σκεφτώ άλλα. Το ίδιο θα πρέπει να κάνει και η χώρα!
