Ο υπογράφων σπεύδει να τονίσει βέβαια ότι κατά τη γνώμη του, μόνο κάτι το αφάνταστο πρέπει να συμβεί για να έλθει πρώτο κόμμα ο Σύριζα, εκτός και αν όλοι οι δημοσκόποι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αποκλειομένης της θεωρίας της συνωμοσίας. Αν δηλαδή υπάρχουν διεργασίες απολύτως αόρατες στο εκλογικό σώμα και δεν μπορούν να τις ανιχνεύσουν. Από την άλλη πλευρά, τα ευρήματα των ιδίων δημοσκοπήσεων που φέρνουν πρώτη τη Ν.Δ. με τη διαφορά που επισημάναμε, δείχνουν επίσης ότι ο σχηματισμός κυβερνήσεων συνεργασίας οποιασδήποτε μορφής (με εξαίρεση τη συνεργασία πρώτου και δεύτερου κόμματος, κάτι το αδιανόητο με τις συνθήκες που επικρατούν στο πολιτικό σκηνικό) φαίνεται αδύνατος με τα ποσοστά και τις αντίστοιχες έδρες τις οποίες αποδίδουν στα κόμματα εν όψει εκλογών απλής αναλογικής. Κυρίως όμως και πολύ σημαντικό, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν προς το παρόν τη Ν.Δ. να απέχει ακόμη από το ποθητό 33 -35% που θα ήθελε, ώστε οι προοπτικές της αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές της απλής ενισχυμένης να φαντάζουν ρεαλιστικές. Αν μάλιστα μπουν στη Βουλή και οι Κασιδιαραίοι με κάποια μορφή, άρα τα κόμματα είναι εφτά, το ποσοστό της αυτοδυναμίας θα φτάσει στο 40% και βάλε!

Σε όλη τη διάρκεια της θητείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη υποστήριζα ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός διέθετε δύο δεκανίκια που τον στήριζαν αποφασιστικά. Τον Τσίπρα κυρίως και σε δεύτερο επίπεδο τον Ερντογάν. Ας αφήσουμε απ’ έξω τον δεύτερο μετά τις εξελίξεις που έφερε ο σεισμός στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα ερωτηματικά που δημιουργούνται πλέον καθώς η Τουρκία βαδίζει προς εκλογές και το μέλλον του Ερντογάν είναι αβέβαιο. Συνεχίζω όμως να υποστηρίζω με πάθος ότι ο Τσίπρας και όλο το σύστημα Σύριζα παραμένει «δεκανίκι» του Μητσοτάκη και τώρα προστέθηκε και αυτό που του προσφέρει ο φοβερός Βαρουφάκης… Κανείς δεν περίμενε πριν από μερικές εβδομάδες ότι η Μέρα25 που πάλευε να ξεπεράσει το 3% σύμφωνα με τις τότε δημοσκοπήσεις, θα «κάλπαζε» τώρα κερδίζοντας ψήφους / προτιμήσεις από τη δεξαμενή ψηφοφόρων που ο Τσίπρας θεωρούσε προνομιακό του πεδίο. Από νέους, από αντισυστημικούς και από «ψεκασμένους».

Αυτό συμβαίνει μετά από τον κλυδωνισμό που προκάλεσε στο κομματικό / πολιτικό σύστημα η τραγωδία των Τεμπών, προς όφελος των μικρών κομμάτων, ασφαλώς ευνοείται από τον κατακερματισμό που προκαλούν στο πολιτικό σκηνικό οι εκλογές με απλή αναλογική, αλλά είναι αλήθεια ότι ο Βαρουφάκης καταφέρνει να έχει πολύ υψηλές επιδόσεις στο νέο περιβάλλον. Με τον άκρατο θεατρινισμό του και την ανευθυνότητα που διαθέτει σε αφθονία, πρόσθεσε μία διάσταση «ροκ» στην προεκλογική μάχη, κερδίζοντας νέους που γουστάρουν το «αλαλούμ» και άλλους διάφορους, που είτε πιστεύουν σε μία ζωή δίχως τράπεζες, είτε δηλώνουν ούλτρα αντισυστημικοί, είτε είναι βαριά «ψεκασμένοι». Έριξε και μία «Δήμητρα» στο πλάι του, ως νέος Ανδρέας και άφησε πίσω τον Τσίπρα να πασχίζει να μιμηθεί τη φωνή και τις εκφράσεις του αείμνηστου Προέδρου για να συντηρήσει τη γοητεία του επί της εκλογικής βάσης που ζει και αναπνέει με τη μνήμη του.

Με λίγα λόγια, ο Βαρουφάκης ανθεί αυτή τη στιγμή σε βάρος του Τσίπρα και ο τελευταίος μαζί με του επιτελείς του αιωρούνται μεταξύ αμηχανίας και πανικού. Από τη μία, δεν θέλουν να ασχολούνται με το πρόβλημα, γιατί η μεγάλη δημοσιότητα λειτουργεί υπέρ του, από την άλλη προσπαθούν να μη ταυτιστούν μαζί του, φθάνοντας στο σημείο πια να μιλούν για μειοψηφική κυβέρνηση συνεργασίας που θα στηρίζεται στην ανοχή του Βαρουφάκη -τρέχα γύρευε- και φυσικά δεν θέλουν να συγκρουστούν, γιατί φοβούνται ότι κάτι τέτοιο θα βλάψει τον δήθεν αντισυστημισμό που πλασάρουν, οπότε θα αλλοτριώσουν και άλλους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους. Όλα αυτά αποτελούν «βούτυρο» στο ψωμί του Μητσοτάκη, που από την πλευρά του κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρεί στην επικαιρότητα τον Βαρουφακισμό /Μπαρουφακισμό μετά Δήμητρας, γνωρίζοντας ότι κανείς από όσους έχουν αποφασίσει ή σκέπτονται να ψηφίσουν Ν.Δ. δεν σκέπτεται σαν εναλλακτική επιλογή τη Μέρα25.

Αντίθετα, ο Μητσοτάκης δεν βγάζει κιχ για το πρόβλημα που έχει στα δεξιά του με τον αλληλογράφο του Ιησού, τον Βελόπουλο. Αυτόν που ψαρεύει στη δεξαμενή της πλέμπας των «ψεκασμένων» της δεξιάς πλευράς μέσω δεκάδων τηλεοπτικών εκπομπών σε όλη τη χώρα. Εκπομπών που ξεπερνούν τα όρια της αγυρτείας και σε κάθε άλλη χώρα θα απασχολούσαν διωκτικές και δικαστικές αρχές -αν όχι και εκκλησιαστικές- για παραπλάνηση του καταναλωτικού κοινού. Κάτι που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, είτε γιατί βολεύει η ύπαρξη ενός Βελόπουλου, ίσως επειδή λειτουργεί ως «τάφρος», ώστε ένα ποσοστό των ακροδεξιών «ψεκασμένων» να μη καταλήγει σε φασιστικές οργανώσεις που καραδοκούν, είτε γιατί ο συγκεκριμένος λεγάμενος θεωρείται αναλώσιμος αν το παρακάνει. Τούτη τη στιγμή πάντως, είναι ανοιχτή πληγή για τον Μητσοτάκη που προσπαθεί να αγνοήσει… Όσο για τους Κασιδιαραίους, θα δούμε τι θα σκαρφιστούν για να ξεπεράσουν το εμπόδιο του Αρείου Πάγου, αλλά να μην εκπλαγείτε ούτε αν βρουν τρόπο να το ξεπεράσουν, ούτε αν πάρουν μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Σημειωτέον ότι στη Θεσσαλονίκη οι Χρυσαυγίτες έσκασαν πάλι μύτη ως εγκληματική οργάνωση με επιδρομή σε έκθεση ζωγραφικής βορειομακεδόνα καλλιτέχνη.

Μετά το τελευταίο κύμα των δημοσκοπήσεων ξεκίνησε και η δημοσιοποίηση των προγραμμάτων των κομμάτων. Γεμάτων με πλειοδοσίες και υποσχέσεις για παροχές  και προσλήψεις, δίχως καμία αναφορά σε άλλα προβλήματα καθημερινότητας που αφορούν την ποιότητα ζωής. Μη δίδετε καμία σημασία παρακαλώ πολύ. Δεν έχουν καμία αξία σε ένα διεθνές περιβάλλον εξαιρετικά ρευστό, όπου τα επόμενα χρόνια θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη ένα κλίμα οικονομικού συμμαζέματος (το έχει πει καθαρά και ξάστερα και ο Στουρνάρας). Επομένως, το παιχνίδι θα παίζεται πάλι στο «γκελ» που κάνουν οι αρχηγοί (το πρόβλημα του Ανδρουλάκη…), στην όποια σταθερότητα εμπνέουν σε τίμιους και παραβατικούς νοικοκυραίους και με τα γνωστά τερτίπια και συμφέροντα που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία και τον δημόσιο βίο της. Άλλωστε, η πατρίδα είναι πλήρης από προγράμματα και προγραμματισμό που εξασφαλίζουν την πατροπαράδοτη ασυδοσία. Ή όχι;