Για λόγους υποκειμενικούς, δεν μπορώ να περιμένω μέχρι τότε για να κάνω μία «σφαιρική» και «ολοκληρωμένη» εκτίμηση. Δεν το επιτρέπει η ηλικία μου, αλλά ούτε ιστορικός είμαι. Αρκούμαι στο να κρίνω την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε σχέση με όσα συμβαίνουν σήμερα και με την έννοια ότι έχει πια μπει στον πέμπτο χρόνο της εξουσίας της. Με αυτή την έννοια λοιπόν λέω ότι το «δεκανίκι» που της πρόσφεραν τόσα χρόνια ο Τσίπρας και συνολικά ο Σύριζα τελείωσε – παρά την προσπάθεια πολλών δημοσιογράφων να συνεχίζουν μετά μανίας να ασκούν τυμβωρυχία στα συριζαϊκά υπολείμματα – και είναι καιρός να δούμε την κατάσταση με μεγαλύτερη … αντικειμενικότητα.
Λέω επομένως ότι η κυβέρνηση δεν βρίσκεται σε καλό φεγγάρι μετά τον «ανασχηματισμό» της 25ης Ιουνίου γιατί πολλά από τα αρνητικά που βιώνουμε οφείλονται σε δικές της παραλείψεις της προηγούμενης τετραετίας. Στην τετραετία αυτή απέφυγε ή αμέλησε να αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή που έχει θεριέψει, ό,τι και αν λένε Μητσοτάκης και Θεοχάρης για να υποβαθμίσουν τις σωστές διαπιστώσεις Στουρνάρα (που τις στηρίζει και η σχετική μελέτη της Γιούρομπανκ), στο ίδιο διάστημα και κυρίως κατά τους εννέα ατέλειωτους μήνες που κράτησε η προεκλογική περίοδος ενίσχυσε παντοιοτρόπως της κουλτούρα της επαιτείας – λεηλασίας – ασυδοσίας που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία και βεβαίως μεγάλη είναι και η ευθύνη της για το άκρως επικίνδυνο αλαλούμ που επικρατεί ατιμώρητα στους δρόμους. Γενικότερα, απέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό, αν όχι πλήρως, στον τομέα της προστασίας των πολιτών, με πιο καταστροφική την περίοδο Θεοδωρικάκου στο αρμόδιο υπουργείο.
Και εκ του θλιβερού αποτελέσματος κρίνοντας, δεν φαίνεται να έγιναν σπουδαία πράγματα στον τομέα αντιμετώπισης πυρκαγιών… Εδώ και χρόνια γνωρίζουμε τους κινδύνους που προκαλεί η κλιματική αλλαγή, άλλωστε η πρόσφατη κακιά εμπειρία της Εύβοιας και της Αττικής, υποτίθεται ότι έγινε μάθημα για να σηκώσει όλος ο κρατικός μηχανισμός τα μανίκια για να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει τον όλεθρο, έγινε όμως κάτι ουσιαστικό; Αυστηροποιήθηκαν οι ποινές για όσους προκαλούν από αμέλεια ή δόλο πυρκαγιές; Υπήρξε επαρκής πίεση και έλεγχος στους άθλιους δήμους να παίρνουν προληπτικά μέτρα ή να κάνουν όσα ορίζουν οι νόμοι και οι γραφές όταν μάλιστα παίρνουν ειδικά κονδύλια από το κράτος; Κυνηγιούνται ανελέητα οι ιδιώτες που με τις ενέργειες ή την αμέλειά τους προσφέρουν άφθονη καύσιμη ύλη για να ξεκινούν και να τροφοδοτούνται οι φωτιές; Είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι οι πυροσβέστες και είναι άξιες οι ηγεσίες τους; Ανοίγονται φαρδείς δρόμοι στα δάση για να δυσκολεύουν την ενδεχόμενη πυρκαγιά; Με λίγα λόγια και πέρα από αυτά, γίνεται η απαιτούμενη προσπάθεια που επιβάλλει η καταραμένη κλιματική αλλαγή; Τα εγκώμια πάντως των Ελλήνων και ξένων που σώζονται από τις φωτιές χάρις σε κινητοποιήσεις αρχών και εθελοντών, δεν αποτελούν παρηγοριά, ούτε και άλλοθι!
Τούτων λεχθέντων, επισημαίνω τέλος ότι η φοβερή φοροδιαφυγή συνοδεύεται από εξίσου φοβερή αισχροκέρδεια. Έμοιαζε με γροθιά στα μούτρα, όταν ανακάλυψα – εγώ, ο ομολογουμένως κακός και ανασούμπαλος καταναλωτής – τις προάλλες ότι πλήρωσα 11,5 ευρώ για ένα πεπονάκι και έξη (6) ροδάκινα. Και καπάκι, την έλλειψη σεβασμού προς εμένα τον επιβάτη από την εταιρία που με έφερε με πανάκριβο εισιτήριο από νησί των Κυκλάδων στον Πειραιά. Δεν είναι αλήθεια ότι όλη η ακρίβεια είναι εισαγόμενοι, όπως προσπαθούν να πείσουν υπουργοί και παπαγάλοι τους. Ένα πολύ μεγάλο μέρος της προέρχεται από τα σπλάχνα της ελληνικής επικράτειας, κατά την παράδοση της κλεφτουριάς και του κατσαπλιαδισμού. Πολύ δε φοβάμαι ότι παρά τα παχιά λόγια και τις υποσχέσεις της η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα σχετικά φαινόμενα και τις συνέπειες. Είπαμε άλλωστε ότι η ίδια άφησε ή και ενίσχυσε τη γιγάντωσή τους…
