Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πλέον στρατηγική μπούνκερ. Βλέπει παντού εχθρούς, συνωμοσίες και «σχέδια ανωμαλίας» - ή τελοσπάντων κάνει ότι τα βλέπει για να συσπειρώσει την εκλογική της βάση. Και παράλληλα έχει απωλέσει όποιο μεταρρυθμιστικό ένστικτο είχε και σύρεται σε μία επικίνδυνη παροχολογία για να ανακτήσει τον επικοινωνιακό έλεγχο της κατάστασης.
Η προφανής - αλλά άβολη - αλήθεια ότι η πρόσφατη συσπείρωση της αντιπολίτευσης σε αντι-ΝΔ μέτωπο και τα αρνητικά δημοσιεύματα στο διεθνή τύπο δεν είναι αποτέλεσμα παρέμβασης ξένων κυβερνήσεων ή σκοτεινών δυνάμεων, αλλά ενός πραγματικού σκανδάλου για το οποίο το Μαξίμου αρνείται να δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις. Οι υπόνοιες ότι οι New York Times ή το Politico, ή η Le Monde πληρώνονται ή τελούν υπό την επιρροή της Τουρκίας, της Ρωσίας, ή του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνονται σε ηλιθίους και δεν περιποιούν τιμή σε μία κυβέρνηση που ήρθε στην εξουσία με τη σημαία του εκσυγχρονισμού, του εξευρωπαϊσμού και του πολιτισμού.
Από την άλλη, η αντιπολίτευση είναι στα κάγκελα. Ο μεν Ανδρουλάκης - όπως κάθε πολίτης που θα μάθαινε ότι άκουγαν τις συνομιλίες του επί μήνες – είναι έξω φρενών και απορροφημένος με το θέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ - ενώ τα ίδια έκανε με τα πρακτοριλίκια (δείτε εδώ) – τώρα βρήκε λόγο να χτυπάει την κυβέρνηση εκεί που τη βρήκε μπόσικη, χωρίς να έχει ρεαλιστικές προτάσεις για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να μας σώσει από το εθνικό ξεκατίνιασμα αν έριχνε άπλετο φως στην υπόθεση, αν απαντούσε σε βασικά και ουσιώδη ερωτήματα (π.χ για ποιο λόγο επιτέλους παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη, τον Κουκάκη κ.α;) και αν έκανε μία προσπάθεια διακομματικής συνεννόησης για τη θεσμική θωράκιση της λειτουργίας της ΕΥΠ. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν γίνεται, γιατί φυσικά ο πρωθυπουργός, όπως και ο προκάτοχός του, θέλει να διατηρήσει την ΕΥΠ παραμάγαζό του. Eπειδή επίσης οι λόγοι που παρακολουθούνταν πολιτικοί και δημοσιογράφοι δεν είχαν καμία σχέση με την ασφάλεια της χώρας. Kαι επειδή για να μπει φως χρειάζεται μία πραγματικά ανεξάρτητη δικαιοσύνη που δεν θα φοβηθεί να φέρει προ των ευθυνών τους όσους εμπλέκονται, ακόμη και αν είναι υψηλόβαθμα δικά της στελέχη, κυβερνητικοί ή στελέχη των υπηρεσιών ασφαλείας.
Όλα αυτά μας αφήνουν τελείως αποπροσανατολισμένους απέναντι σε μία εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση: η κυβέρνηση μοιράζει λεφτά χωρίς κανένα εισοδηματικό ή άλλο κριτήριο – μόνο για τον επόμενο μήνα και μόνο για τους λογαριασμούς ρεύματος θα δώσει 1.9 δισεκατομμύρια ευρώ (!!). Επιδοτούνται οι πάντες ανεξαρτήτως αν είναι η πρώτη ή η 10η κατοικία τους και αν είναι μεροκαματιάρηδες ή βιομήχανοι.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Bruegel, οι κρατικές ενισχύσεις για την ενεργειακή κρίση στην Ελλάδα είναι οι μεγαλύτερες στην ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ και ας είμαστε η πιο υπερχρεωμένη χώρα στην Ένωση. Κι έρχεται κι άλλος μποναμάς για κάθε πικραμένο στη ΔΕΘ με παροχές και φοροαπαλλαγές για όλους εν όψει εκλογών.
Το ίδιο είχε συμβεί με την πανδημία. Όμως σε αντίθεση με την πανδημία, τώρα τα επιτόκια ανεβαίνουν και οι κρουνοί της άφθονης ρευστότητας κλείνουν. Επιπλέον, το πρόβλημα δεν είναι πρόσκαιρο, όπως της πανδημίας, αλλά συστημικό – οι τιμές της ενέργειας θα παραμείνουν υψηλές για χρόνια.
Ο πρωθυπουργός του Βελγίου προειδοποίησε ότι έρχονται 5-10 δύσκολοι χειμώνες και ο Γάλλος πρόεδρος δήλωσε ότι η εποχή της αφθονίας σε αγαθά, πρώτες ύλες, νερό και ρευστότητα τελείωσε. Σε πρόσφατη έκθεσή της – τον περασμένο Φεβρουάριο – η Bank of America εκτίμησε ότι μπαίνουμε στην εποχή της σπάνης – π.χ με τους σημερινούς ρυθμούς το πόσιμο νερό μπορεί να εξαντληθεί στον πλανήτη μέχρι το 2040, τα ψάρια μέχρι το 2048 και ούτω καθεξής.
Ο πλανήτης μας γίνεται όλο και πιο εχθρικός στην ανθρώπινη επιβίωση. Για παράδειγμα, η κρίση στην ενέργεια επιτείνεται επειδή υδροηλεκτρικά εργοστάσια παραμένουν κλειστά σε όλο τον κόσμο λόγω της παγκόσμιας και πρωτοφανούς λειψυδρίας, πυρηνικά εργοστάσια δεν μπορούν να λειτουργήσουν επειδή έχουν ξεραθεί τα ποτάμια και δεν μπορεί να γίνει ψύξη των αντιδραστήρων. Επισιτιστική κρίση μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή καθώς η πλειοψηφία της παγκόσμιας αγροτικής παραγωγής είναι μόλις 4 καλλιέργειες (ρύζι, σόγια, σιτάρι, καλαμπόκι). Μια πολύ κακή χρονιά σε μία ή δύο από αυτές τις τέσσερις καλλιέργειες και θα έχουμε λιμό και επαναστάσεις παγκοσμίως.
Κι εμείς; Τι κάνουμε; Ετοιμαζόμαστε; Έχουμε σχέδιο ουσιαστικής ενεργειακής μετάβασης; Προετοιμασίας για το δύσκολο χειμώνα; Εχουμε εικόνα - σε πραγματικό χρόνο - για τα αποθέματα μας σε βασικά τρόφιμα, φάρμακα και πρώτες ύλες; Αναπτυξιακό πλάνο σε συνθήκες μειούμενης ρευστότητας, δημογραφικής παρακμής και κλιματικής αλλαγής; Plan B εκτός από το να πουλάμε φρέντο και να νοικιάζουμε ξαπλώστρες; Δεν νομίζω.
Θα ξυπνήσουμε τελικά, αλλά θα είναι βίαιο και πάλι το ξύπνημα.
O Μαλεβίτης τώρα στο Twitter: @ResoluteUrgency
