Πού έγκειται η κόντρα των τελευταίων ημερών; Στο αν είναι αρκετή η καταδίκη του Πούτιν στην αφίσα που διαφημίζει τη συναυλία ειρήνης. Γιατί δεν γράφει το όνομά του, γιατί δεν τον χαρακτηρίζει και γιατί δεν έχει ένα πιο σαφές καταδικαστικό μήνυμα.
Ίσως κάποιοι να θέλουν και φωτογραφία του με αίμα στα δόντια, αλλά προφανώς δεν μπορεί να καλυφθούν οι ανάγκες όλων. Όταν πρέπει να συνεννοηθούν πάνω από 30 καλλιτέχνες για να συμπράξουν πρέπει να έχουν ένα μίνιμουμ συνεννόησης. Καλώς ή κακώς στην Ελλάδα συμφώνησαν στο ότι «Όταν κερδίζει ο πόλεμος, χάνει η ζωή, τραγουδάμε όλοι μαζί για την ειρήνη, να σταματήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και να σιγήσουν τα όπλα», όπως αναφέρει το δελτίο Τύπου για τη συναυλία, που δεν το πολυαναφέρουν οι διαφωνούντες.
Θα ήθελα κι εγώ κάτι πιο ηχηρό, αλλά δεν βλέπω και κάτι τόσο πια ενοχλητικό. Σίγουρα, κάποιοι "φοβούνται" για να μη φανούν υπέρ του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών. Δεν συμμερίζομαι την αγωνία τους, αλλά από τη στιγμή που το μήνυμα κατά του πολέμου είναι καθαρό, νομίζω μπορώ να συμβιβαστώ από το να ψάχνω αφορμές για τσακωμό.
Ένα άλλο σημείο τριβής έγκειται στο γεγονός ότι πολλοί επικριτές της συναυλίας θεωρούν πως σε περίπτωση που την εισβολή στην Ουκρανία την είχαν κάνει οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η αφίσα θα ήταν διαφορετική. Πιθανόν, αλλά δεν παύει να είναι μία υπόθεση που μπορούμε να προσπεράσουμε.
Γα να μην κρυβόμαστε, όμως, πίσω από το δάχτυλό μας, πρέπει να πούμε πως βασικά γινόμαστε μάρτυρες μίας ιδεολογικής κόντρας δεξιών και αριστερών προσωπικοτήτων (όχι μόνο καλλιτεχνών), που βγάζουν τα απωθημένα τους για παλιότερες καταστάσεις. Επειδή, όμως, τώρα έχουμε πόλεμο «κανονικό» με όπλα και νεκρούς, καλό θα ήταν να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους.
Οι καλοθελητές στα social media (και από τις δύο πλευρές) έχουν πάρει... φωτιά και σπέρνουν τα δαιμόνια της διχόνοιας. Κατασκευάζουν καλούς και κακούς, όπως κάνουν σε κάθε ζήτημα που απασχολεί τους Έλληνες. Πολιτικό ή κοινωνικό. Τροφοδοτούν το διχασμό ακόμα και σε στιγμές που θα μπορούσαμε εύκολα να ενωθούμε. Αλλά δεν το θέλουν, γιατί έρχονται και εκλογές. Η πόλωση είναι ζητούμενο και για τους μεν και για τους δε.
Ας μην τους κάνουμε αυτή τη φορά τη χάρη. Το μίνιμουμ της συνεννόησης μπορεί να φέρει το μάξιμουμ σε ουσία. Ας αρκεστούμε λοιπόν σε αυτό που έχουμε και θεωρώ πως καλό θα ήταν να συμπράξουν στη συναυλία της 29ης Μαρτίου και καλλιτέχνες που μπορούν να ενώσουν και να προσελκύσουν ακόμα και τους διαφωνούντες (βλέπε Πορτοκάλογλου, Σαββόπουλο κ.α.). Έχουν συνεργαστεί τόσες φορές με τον Μητσιά, τον Νταλάρα, τον Δεληβοριά, την Τσανακλιδου. Πιστεύω και τώρα μπορούν και θα το κάνουν.
Έχουμε ταλέντο στο να διχαζόμαστε, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν βλέπω το λόγο να κάνουν οι μισοί μία συναυλία στο Σύνταγμα και οι άλλοι μισοί έναν τηλεμαραθώνιο στην ΕΡΤ. Είναι γελοίο.
Κι επειδή πράγματι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι ο πρώτος πόλεμος στην ιστορία και έχουν γίνει πολλοί δυστυχώς στο παρελθόν με δυτική σφραγίδα, νομίζω πως μπορούμε να συνεννοηθούμε,
Οδηγός μπορούν μάλιστα να είναι τα λόγια του Μίκη Θεοδωράκη στη «συναυλία ειρήνης» του 1999, με αφορμή τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το πόσο ταιριάζουν όσα είπε τότε με όσα ζούμε σήμερα και αποδεικνύουν περίτρανα πως ο Πούτιν δεν έχει άλλοθι και δεν τον... ξεπλένουν τα εγκλήματα της Δύσης στο παρελθόν. Τώρα είναι αυτός ο εισβολέας, ο δολοφόνος, ο ισοπεδωτής.
«Δεν είναι νομίζω υπερβολή να πούμε ότι μπαίνουμε σε έναν νέο Μεσαίωνα. Προμηθευτείτε όλοι ρούχα ζεστά, κασκόλ, γαλότσες, μας περιμένει ένας ιστορικός παγετός. Από την αρχή των βομβαρδισμών δήλωσα ότι όλα αυτά περί εθνοκάθαρσης είναι προσχήματα. Δεν τους ενδιαφέρουν οι συνομιλίες και οι συμφωνίες.
Μοναδικός στόχος τους είναι να μεταβάλουν την αιρετική Γιουγκοσλαβία σε καμένη γη. Κι αυτό σκοπεύουν να κάνουν. Θέλουν να μεταβάλουν τη Σερβία σε μία έρημο από σκόνη και αίμα για να την επιδεικνύουν στα επόμενα θύματα λέγοντας κοιτάξτε τι σας περιμένει αν δεν υποταχθείτε».
Για να καταλήξει στο τέλος «Βελιγράδι, τραγουδάμε για σένα, είμαστε στο πλευρό σας, το δίκαιο είναι μαζί σας και το δίκαιο θριαμβεύει».
Όπου Σερβία βάλτε... Ουκρανία και όπου Βελιγράδι... Κίεβο.
Εύκολο είναι, μην μπερδεύεστε: Τότε με τη Σερβία, τώρα με την Ουκρανία. Τότε κατά του ΝΑΤΟ, τώρα κατά της Ρωσίας.
