Αρχικά, η είδηση έγινε γνωστή επειδή υπήρξε έντονη αντίδραση από τους καλλιτέχνες, αποφοίτους δραματικών σχολών, ωδείων, κινηματογραφικών σχολών και σχολών χορού, οι οποίοι γνωστοποίησαν πως με νέο Προεδρικό Διάταγμα το οποίο υπεγράφη τα πτυχία τους ουσιαστικά καταργούνται.
Όπως λένε, είτε έχεις πτυχίο Δραματικής Σχολής, είτε όχι, για το κράτος δεν έχει καμία διαφορά. Κι αυτό γιατί στο προσοντολόγιο του υπουργείου Εσωτερικών κατατάσσονται στη βαθμίδα ΔΕ, η οποία είναι ίδια με αυτή που κατατάσσεται και ένας απόφοιτος λυκείου, χωρίς άλλες σπουδές.
Η κυβέρνηση λέει από την άλλη πως το ΠΔ «δεν αλλάζει τίποτα». Μα πως γίνεται αυτό; Γιατί το έφερε τότε προς υπογραφή;
Αν ο λογιστής της δουλειάς μου με φωνάξει για να υπογράψω νέα σύμβαση εργασίας, κάτι θα αλλάζει. Δεν θα υπογράψω ξανά χωρίς λόγο την ίδια σύμβαση αορίστου χρόνου, με ίδιο μισθό, ίδιες κρατήσεις κλπ. Δεν μπορεί... Κάτι θα αλλάζει για να μου ζητάει να ξαναϋπογράψω.
Κι όμως, η κυβέρνηση επιμένει πως οι ηθοποιοί δεν έχουν λόγο να αντιδρούν. Την ίδια ώρα, όμως, κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ πως είναι ο κύριος υπεύθυνος για όσα τώρα καταγγέλλει. Φταίει γιατί; Έχει γίνει κάτι τελικά που να δικαιολογεί την αντίδραση των καλλιτεχνών ή όχι;
«Με το φτωχό μου το μυαλό», που έλεγε και ο Πανούτσος, αυτό που καταλαβαίνω είναι πως στο παρελθόν δεν υπήρχε 100% θεσμοθετημένο προσοντολόγιο για τους συγκεκριμένους καλλιτεχνικούς κλάδους. Θεωρούσε, όμως, τους αποφοίτους καλλιτεχνικών σχολών κάτι σαν τους πτυχιούς ΤΕΙ.
Τα ΤΕΙ, όμως, δεν υπάρχουν πια. Αναβαθμίστηκαν σε ΑΕΙ, αλλά οι καλλιτέχνες δεν είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων ώστε να αναβαθμιστούν κι αυτοί. Διατηρήθηκαν, όμως, με status Τεχνικής Εκπαίδευσης για να μην υπάρξουν αντιδράσεις. Κάτι σαν μεταβατική λύση, μέχρι να αποφασιστεί τι τελικά θα γίνει. Λύση δεν βρέθηκε και με το νέο διάταγμα κλείνει ουσιαστικά αυτό το «παραθυράκι».
Χάνουν, λοιπόν, τη διαβάθμιση ΤΕ (Τεχνικής Εκπαίδευσης) και ΠΕ (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης) και υποβαθμίζονται σε ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαόδευσης). Όπως οι απόφοιτοι λυκείου και ΙΕΚ. Αυτό έχει συμβεί.
Κι αν τα παραπάνω μοιάζουν τυπικά, το πρόβλημα είναι πως με βάση αυτά, οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες δεν μπορούν να διοριστούν στο δημόσιο (πχ σε θεατρικά εργαστήρια σχολείων) και το κυριότερο δεν μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους και να κάνουν πχ ένα μεταπτυχιακό. Το παράδοξο είναι βέβαια πως αυτό συμβαίνει αν και έχουν αποφοιτήσει από σχολή που αναγνωρίζει το υπουργείο Πολιτισμού και που αν δεν περάσουν από τις εξετάσεις της δικής του επιτροπής δεν το παίρνουν. Και που όταν γράφονταν στη σχολή για να φοιτήσουν, πίστευαν ότι το πτυχίο είχε αξία.
Στα παραπάνω η κυβέρνηση απαντά λακωνικά πως «δεν αλλάζει τίποτα», χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει τι ισχύει και τι δεν ισχύει. Μπορούν να διορίζονται (μέχρι στιγμής λέει πως δεν χάνουν τις θέσεις τους οι ήδη διορισμένοι), μπορούν να κάνουν μεταπτυχιακά; Κανείς δεν απαντά, αλλά η απάντηση ειναι όχι.
Το πιο εκνευριστικό βέβαια είναι πως ενώ λένε πως «δεν αλλάζει τίποτα», στα social media δίνουν ρέστα οι υποστηρικτές της κυβέρνησης που υπερασπίζονται το νέο Προεδρικό Διάταγμα. «Καλά τους κάνετε», είναι το γενικό πρόσταγμα και ειρωνεύονται τον Μπιμπίλα πως «θέλει να γίνει πανεπιστημιακός».
Επίσης στην κυβερνητική γραμμή είναι και όσοι λένε πως «αφού είναι καλλιτέχνες και υπηρετούν την τέχνη τι τον θέλουν τον διορισμό στο δημόσιο;»
Αν δεν αλλάζει τίποτα πού κολλάνε όλα αυτά, αναρωτιέμαι...
Γιατί είτε βάζουμε τους καλλιτέχνες «στη θέση τους» επειδή αυτό είναι το σωστό, είτε δεν έχει αλλάξει τίποτα. Δεν μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα.
Στην πραγματικότητα λοιπόν, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με το σκεπτικό της απόφασης, οι σπουδές των ηθοποιών, χορευτών και λοιπών υποβαθμίστηκαν.
Τα πτυχία (όσα αποκτήθηκαν μετά το 2003) είναι ισάξια πλέον με αυτά των ΙΕΚ και οι δραματικές σχολές -αν και αναγνωρισμένες από το κράτος- δεν έχουν κάποια προστιθέμενη αξία εκτός από το ότι σπουδάζεις ηθοποιός. Ότι μαθαίνεις δηλαδή την «τέχνη» και μπορείς να παίξεις στο θέατρο.
Και τώρα τι;
Η κυβέρνηση λέει (με λογικά επιχειρήματα) πως για να αναβαθμίσει τα συγκεκριμένα πτυχία θα πρέπει οι σπουδές να μην είναι τριετείς, αλλά τετραετείς, θα πρέπει επίσης οι σπουδαστές να μπαίνουν με πανελλαδικές εξετάσεις και θα πρέπει όλοι οι καθηγητές να είναι πανεπιστημιακής μόρφωσης. Δεν θα μπορούν δηλαδή να διδάσκουν ηθοποιοί αλλά μόνο θεατρολόγοι. (Κλειδί αυτό στην όλη υπόθεση).
Υπάρχει βέβαια πιο απλή λύση. Όσοι έχουν πτυχίο δραματικής σχολής να μπορούν να δώσουν κατακτήριες εξετάσεις στο πανεπιστήμιο (τμήμα πχ θεατρικών σπουδών) και με 1 ή 2 επιπλέον χρόνια φοίτησης να παίρνουν πτυχίο αναγνωρισμένο από το δημόσιο ως ΤΕ ή ΠΕ.
Σε δεύτερο χρόνο ας δημιουργηθεί μία σχολή όπως η Καλών Τεχνών, να μπαίνουν όσοι θέλουν να γίνουν ηθοποιοί.
Δείτε, όμως και τι άλλο λέει η κυβέρνηση (δια στόματος Πέτσα): Οι ηθοποιοί, λέει, ζητούν να αναγνωριστούν ως πανεπιστημιακά τα πτυχία τους από ιδιωτικές σχολές, αλλά το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμφωνούν με αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος ώστε να επιτραπεί η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα.
Ki εγώ συμπεραίνω το εξής: Η κυβέρνηση «τελειώνει» τα πτυχία των ηθοποιών. Από εδώ και εμπρός ξέρεις ότι αν πας σε ιδιωτική δραματική σχολή το πτυχίο σου δεν έχει καμία αξία.
Το να φτιάξουμε πανεπιστημιακό τμήμα είναι δύσκολο. Αν, όμως, ένα ιδιωτικό κολλέγιο ή ιδιωτικό πανεπιστήμιο έχει σχολή θεάτρου, αυτό το πτυχίο έχει αξία.
Θέλετε λοιπόν το πτυχίο σας να έχει αξία; Ελάτε να κάνουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια...
