Στη συνέχεια η κυβέρνηση έφερε και ένα νέο νομοσχέδιο για τη θωράκιση της ασφάλειας των επικοινωνιών και θεώρησε πως έκλεισε το θέμα.
Παράλληλα βέβαια είχαν δει το φως της δημοσιότητας λίστες με πρόσωπα που παρακολουθούνταν και ήταν σχεδόν αποδεδειγμένο πως εκτός του Νίκου Ανδρουλάκη, η ΕΥΠ παρακολουθούσε επίσης τον υπουργό Κωστή Χατζηδάκη και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, κ. Φλώρο.
Η κυβέρνηση απαντούσε σε αυτές τις καταγγελίες πως θα τις διερευνήσει η Δικαιοσύνη. Έβαζε μπροστά το απόρρητο και βέβαια σε κάθε περίπτωση επαναλάμβανε πως ο Πρωθυπουργός δεν είχε καμία εμπλοκή στην υπόθεση. Ο κ. Μητσοτάκης είχε μάλιστα από το βήμα της Βουλής αρνηθεί πλήρως την παρακολούθηση του κ. Χατζηδάκη και είχε επίσης αμφισβητήσει τα σχετικά δημοσιεύματα, λέγοντας πως προέρχονται από μέσα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η έρευνα της ΑΔΑΕ (Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών) έφερε, όμως, νέα δεδομένα, καθώς αποδεικνύει τις παρακολουθήσεις του υπουργού Εργασίας, αλλά και κορυφαίων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Πριν καν φτάσει η έρευνα στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα και στη συνέχεια των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών και του προέδρου της Βουλής, η κυβέρνηση είχε αρχίσει να αφήνει αιχμές για τον επικεφαλής της ΑΔΑΕ, κ. Χρήστο Ράμμο, τον οποίο συνέδεε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δημοσιογράφοι που στηρίζουν την κυβέρνηση διέρρεαν επίσης πως ο κ. Ράμμος προορίζεται για τη θέση του επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές.
Η επίθεση προς τον κ. Ράμμο άρχισε βεβαίως να κορυφώνεται από το απόγευμα της Τρίτης (24/1), με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να επιτίθεται προσωπικά στον επικεφαλής της ΑΔΑΕ. Έκανε λόγο για προνομιακές σχέσεις με τον Αλέξη Τσίπρα και άφησε μομφή πως προσπαθεί να παίξει πολιτικά παιχνίδια.
Ο κ. Ράμμος δήλωσε βαθιά ενοχλημένος από τη στάση της κυβέρνησης και απάντησε πως ο Πρωθυπουργός δεν ζήτησε ενημέρωση, ενώ ο ίδιος κατέθεσε αίτημα να ενημερώσει την Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής, πριν παραδώσει τα στοιχεία στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά η πλειοψηφία (οι βουλευτές της ΝΔ δηλαδή) το αρνήθηκαν.
Παρατηρείται λοιπόν το εξής φαινόμενο. Όσο προχωρά η έρευνα για τις παρακολουθήσεις, τόσο μεγαλώνει η αμηχανία της κυβέρνησης και αλλάζουν οι γραμμές άμυνας.
Υπάρχουν, όμως και όρια. Το να αμφισβητούνται τα ρεπορτάζ των εφημερίδων μπορεί να δικαιολογηθεί. Το να επιχειρείται η δολοφονία χαρακτήρα ενός επικεφαλής μιας ανεξάρτητης αρχής, όμως, δεν τιμά την κυβέρνηση. Όπως δεν την τιμά και το να χαρακτηρίζει "ΣΥΡΙΖΑίο" κάθε άνθρωπο (ακόμα και το Βενιζέλο) που θέλει να μάθει την αλήθεια για μία υπόθεση που αν επαληθευθεί είναι ξεκάθαρο πως βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία μας.
Όσο κι αν συμπαθεί κανείς τον Μητσοτάκη, όσο κι αν αντιπαθεί τον Τσίπρα, δεν μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια σε μία τέτοια υπόθεση. Η Δημοκρατία είναι μεγαλύτερη από οποιοδήποτε πρόσωπο. Προφανώς και από τον Χρήστο Ράμμο, ο οποίος, όμως, αυτή την ώρα μοιάζει να τιμά το θεσμικό του ρόλο. Θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση να τον στηρίξει για να μάθει τελικά ποιοι παρακολουθούσαν κορυφαία στελέχη της και γιατί. Δεν το πράττει όμως και η στάση αυτή είναι απογοητευτική.
