Αρχικά, η κυβέρνηση προσπάθησε να κλείσει το θέμα βιαστικά, λέγοντας πως οι καλλιτέχνες φωνάζουν χωρίς λόγο, καθώς το Προεδρικό Διάταγμα δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με το παρελθόν. Έκανε μπαμ, όμως, ότι αυτό δεν ίσχυε.
Οι ηθοποιοί επέμειναν πως το ΠΔ εξισώνει τα πτυχία τους με απολυτήρια λυκείου και τελικά το υπουργείο Πολιτισμού αναγκάστηκε να παραδεχθεί το πρόβλημα και να φέρει μία τροπολογία για να ρυθμίσει τουλάχιστον το μισθολογικό ζήτημα σε περίπτωση διορισμού στο Δημόσιο. Παράλληλα, ο Πρωθυπουργός δεσμεύθηκε προσωπικά πως θα λύσει και το ζήτημα των πτυχίων (αλλά στο μέλλον) με την ίδρυση σχολών ανώτατης εκπαίδευσης.
Οι καλλιτέχνες, όμως, δεν αποδέχθηκαν αυτή τη λύση. Γιατί; Σύμφωνα με την κυβέρνηση επειδή είναι βαλτοί από τον ΣΥΡΙΖΑ και επειδή το μόνο που τους νοιάζει είναι να διοριστούν στο Δημόσιο! Αυτό, μάλλον τους πείσμωσε.
Είδαν την κυβέρνηση να επιμένει μεν στην... κασέτα του «δεν αλλάζει τίποτα», αλλά παράλληλα να περνάει τροπολογίες, να υπόσχεται λύσεις και τελικά να ρίχνει λάσπη ακόμα και στους καθηγητές του Εθνικού που παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους, χάνοντας τις δουλειές τους («εκ του ασφαλούς» έλεγε η διαρροή του υπουργείου).
Το ίδιο έπραξαν και οι καθηγητές της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, βγάζοντας μάλιστα μία πολύ ψύχραιμη ανακοίνωση χωρίς «υστερικές» διατυπώσεις.
Παρακολουθώντας την υπόθεση, την οποία έχουμε αναλύσει και σε προηγούμενο άρθρο, μπορούμε πια με βεβαιότητα να πούμε ότι η κυβέρνηση... την πάτησε.
Το αρχικό λάθος έγινε από το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Εσωτερικών που αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν το Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο δεν άγγιζε καμία κυβέρνηση από το 2003. Προφανώς αυτό δεν είναι τυχαίο.
Για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχει ευθύνη και των προηγούμενων κυβερνήσεων που οι καλλιτέχνες βρέθηκαν σήμερα με πτυχία που δεν έχουν καμία αξία. Η ΝΔ απλώς ενεργοποίησε τη «βόμβα». Στη βάρδια μάλιστα της Μενδώνη, που ξέρουμε πόσο «αγαπητή» είναι στην πλειοψηφία ηθοποιών, μουσικών και χορευτών.
Με προφανή αλαζονεία, όμως, η κυβέρνηση εκτίμησε πως είναι αρκετά ισχυρή για να «περάσει» το συγκεκριμένο ΠΔ χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα, προτάσσοντας το γνωστό... αφήγημα ότι απλώς αντιδρούν οι «ΣΥΡΙΖΑίοι».
Παράλληλα, έριξε γραμμή πως οι καλλιτέχνες «το παίζουν κουλτούρα, αλλά νοιάζονται τελικά μόνο για τις θεσούλες τους». Πίστεψε πως αργά ή γρήγορα θα κοπάσουν οι φωνές. Θα ξεχαστεί το θέμα.
Οι αντιδράσεις, όμως, όχι μόνο δεν υποχώρησαν, αλλά εντάθηκαν την τελευταία εβδομάδα με τις παραιτήσεις των καθηγητών (είναι Ζαίος ο Φωκάς Ευαγγελινός;) και τις καταλήψεις κτιρίων με συμβολική σημασία, όπως το Εθνικό και το Ρεξ. Με απεργίες στα θέατρα, με συγκεντρώσεις και συναυλίες διαμαρτυρίας.
O λόγος που οι καλλιτέχνες δεν υποχώρησαν είναι σαφής: Εκτός από το ότι έχουν πεισμώσει με την επανειλημμένα απαξιωτική στάση του υπουργείου Πολιτισμού απέναντί τους, καταλαβαίνουν πως τώρα είναι η ώρα για να λύσουν ένα μεγάλο πρόβλημα του κλάδου τους που υπάρχει εδώ και δεκαετίες.
Η Λίνα Μενδώνη, την οποία ως γνωστόν οι ηθοποιοί δεν έχουν και σε μεγάλη εκτίμηση, επιμένει ωστόσο στο ίδιο αφήγημα. Έχει στυλώσει τα πόδια. Λέει πως όπως η ίδια είχε πέσει θύμα της υποκριτικής του Δημήτρη Λιγνάδη, έτσι και οι ηθοποιοί έχουν πέσει θύματα της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ και δεν καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση θέλει το καλό τους.
Το πρόβλημα για τη Λίνα Μενδώνη και κατ΄επέκταση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι στην πραγματικότητα οι καλλιτέχνες καταλαβαίνουν πολύ καλά πως αν δεν λυθεί το πρόβλημα τώρα, θα μείνουν για χρόνια με πτυχία που θα έχουν μηδενική αξία.
Έξυπνα παιδιά είναι και καταλαβαίνουν επίσης πως ενόψει εκλογών είναι μάλλον πιο εύκολο να πετύχουν το στόχο τους. Να αποσυρθεί αρχικά το Προεδρικό Διάταγμα και κατόπιν να σχεδιαστεί ο τρόπος που θα λειτουργούν οι δραματικές σχολές, οι σχολές χορού και τα ωδεία. Οι ιδιωτικές που υπάρχουν και οι κρατικές που πρέπει να ιδρυθούν (κι ας γκρινιάξουν οι θεατρολόγοι).
Κάποιοι προφανώς νομίζουν πως η τέχνη είναι πολυτέλεια ή πως οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι οι γελωτοποιοί του βασιλιά και δεν χρειάζονται σπουδές και πτυχία. Ντρέπομαι και λυπάμαι που δεν έχουν καταλάβει την αξία της τέχνης στην ιστορία της ανθρωπότητας και στις ζώες όλων μας.
Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο να διασώσουμε τους κάφρους των social media από τα συντρίμμια της αμάθειας και της μιζέριας τους.
Το υπουργείο Πολιτισμού, όμως, θα έπρεπε τουλάχιστον να το προσπαθεί. Αντίθετα... σιγοντάρει όσους χυδαιολογούν και αυτός είναι ο έξτρα λόγος που οι καλλιτέχνες δεν θα κάνουν πίσω. Ο αγώνας τους μπορεί να αναδείξει σημεία ζωής στα συντρίμμια των αποτυχιών μας.
