Ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη περίπτωση, όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η Ελένη Χρονοπούλου (το όνομα της οποίας διέρρευσε με απαράδεκτο τρόπο) έπραξε σύμφωνα με το νόμο. Το 2020 έγινε το συμβάν, σύμφωνα με την ίδια και μία ημέρα μετά το κατήγγειλε. Τέσσερις μήνες αργότερα αποκάλυψε στις Αρχές και το όνομα του ευρωβουλευτή.
Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αλήθεια πως αντιμετωπίζει με (απρόσμενη) ωριμότητα το θέμα, έχοντας σκύψει το κεφάλι. Έχει ουσιαστικά παρακάμψει το τεκμήριο αθωότητας του Αλέξη Γεωργούλη και αυτό σίγουρα σημαίνει πολλά.
Το λόγο από εδώ και πέρα έχει ασφαλώς η Δικαιοσύνη, την οποία πρέπει να αφήσουμε να κάνει τη δουλειά της. Οφείλουμε να προστατεύσουμε την καταγγέλλουσα, αλλά και χωρίς να λιθοβολούμε τον κατηγορούμενο, όπως πολλές φορές έχει γίνει στο παρελθόν. Σοβαρότητα και υπομονή χρειάζεται, ώστε να προχωρήσει ομαλά η νομική διαδικασία.
Πίσω από τις… λέξεις της υπόθεσης του Αλέξη Γεωργούλη, όμως, αναδεικνύονται άλλα ζητήματα, για τα οποία μπορούμε και πρέπει να συζητήσουμε ως κοινωνία.
Ένα από τα πιο σημαντικά είναι αυτό που έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο εκλέγονται οι ευρωβουλευτές στην Ελλάδα.
Οι εκλογές με σταυρό σε εθνική περιφέρεια μοιάζει να μην έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τα συμφέροντα της χώρας.
Δεν χρειάζεται καν να μπούμε σε βαθιές αναλύσεις για να αποδείξουμε ότι δεν «εξάγουμε» στις Βρυξέλλες πρώτης ποιότητας πολιτικό προσωπικό.
Αρκεί να αναφέρουμε πως από τους 21 Έλληνες ευρωβουλευτές, σχεδόν το ¼ έχει «μπλεξίματα» με τη Δικαιοσύνη.
Εκτός φυσικά από τον (εκτός συναγωνισμού) καταδικασμένο για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, Γιάννη Λαγό, της Χρυσής Αυγής, έχουμε αρκετές ακόμα άρσεις ασυλίας για την εθνική μας ομάδα στην καρδιά της Ευρώπης.
Η Εύα Καϊλή πέρασε πρόσφατα το κατώφλι της φυλακής για το σκάνδαλο Qatargate και είναι με βραχιολάκι περιμένοντας να δικαστεί.
Η Μαρία Σπυράκη είναι υπόλογη για επίδομα που λάμβανε παράνομα συνεργάτης της, ενώ πολύ πρόσφατα έγινε γνωστό πως ο Γιώργος Κύρτσος τέθηκε υπό έλεγχο για απλήρωτα χρέη.
Στις παραπάνω περιπτώσεις προστίθεται τώρα ο Αλέξης Γεωργούλης, για ένα ασφαλώς πολύ πιο σοβαρό ποινικό αδίκημα.
Τι κοινό έχουν αυτοί οι ευρωβουλευτές; Είναι βασικά άνθρωποι προβεβλημένοι μέσα από την τηλεόραση. Κομματικά στελέχη (με όνομα), δημοσιογράφοι και ένας ηθοποιός που ήταν γνωστοί και ψηφίστηκαν βασικά γι΄αυτό το λόγο.
Οι εκλογές με σταυρό σε εθνική περιφέρεια που ισχύει σήμερα, στερεί τη δυνατότητα σε σημαντικούς επιστήμονες και ανθρώπους με μεγάλη κοινωνική προσφορά να αναδειχθούν.
Όσο υπήρχε η λίστα, τα κόμματα «αναγκάζονταν» έστω να βάλουν σε εκλόγιμες θέσεις -εκτός από κομματικά στελέχη και celebrities- κάποια πρόσωπα με κύρος, ώστε να σηματοδοτήσουν ότι αντιμετωπίζουν τις ευρωεκλογές με τη δέουσα προσοχή.
Ο σταυρός σε εθνικό επίπεδο έχει ουσιαστικά «εξαφανίσει» αυτές τις υποψηφιότητες, που ακόμα κι όταν υπάρχουν, περνούν απαρατήρητες. Ο σταυρός είναι επίσης αθηνοκεντρικός και μονοδιάστατος. Έχει αποκλείσει ουσιαστικά το ενδεχόμενο να εκλεγεί κάποιος γιατρός από τον Έβρο ή κάποιος επιχειρηματίας του πρωτογενή τομέα από την Πελοπόννησο.
Αντίθετα, ξεχωρίζουν άνετα οι celebrities των ψηφοδελτίων, που τους ξέρει ο «σοφός» ελληνικός λαός και τους στέλνει στο ευρωκοινοβούλιο μαζί με κομματικά στελέχη και γενικά ανθρώπους της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Η Περιφέρεια έχει ουσιαστικά μηδενική εκπροσώπηση και πρέπει αυτό να διορθωθεί.
Οι λύσεις προφανώς είναι δύο. Είτε επαναφορά της λίστας που θα αναγκάσει τα κόμματα να επαναφέρουν σε εκλόγιμες θέσεις πιο αξιόλογες προσωπικότητες, είτε ψηφοδέλτια με άλλους υποψηφίους ανά περιφέρεια και αναλογική εκπροσώπηση.
Η Ελλάδα δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να στέλνει στις Βρυξέλλες ανθρώπους που δεν έχουν γνώση τόσο των χαρτοφυλακίων που καλούνται να διαχειριστούν. Και δεν μπορούμε να τα χρεώνουμε όλα στους πολίτες που ψηφίζουν ό,τι τους σερβίρουν.
