Αν και η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στην έρευνα, ανδρών και γυναικών, υποστηρίζουν την ιδέα της ισότητας στην εργασία, όμως, όταν ερωτούνται, αν η ισότητα θα πρέπει να είναι επιβεβλημένη στους οργανισμούς, οι γυναίκες είναι εκείνες που τάσσονται υπέρ μιας στρατηγικής δέσμευσης (περισσότερες από το 80 τοις εκατό). Ωστόσο, μόνο το 48 τοις εκατό των ανδρών, θεωρούν ότι η επίτευξη της ισότητας θα πρέπει να αποτελεί σημαντική επιχειρηματική αναγκαιότητα για τους οργανισμούς τους.
Οι άνδρες, επιμένουν να αντιλαμβάνονται την ισότητα μεταξύ των φύλων, μόνο σε θέματα βασικών δεικτών εργατικού δυναμικού όπως προσλήψεις, προαγωγές ή διορισμούς σε ηγετικές θέσεις. Παρουσιάζει ενδιαφέρον, το γεγονός ότι και τα δυο φύλα, θεωρούν ότι βαθμιαία η ισότητα ελαττώνεται αισθητά στις ανώτερες θέσεις της ιεραρχίας των οργανισμών.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν, ότι η πλειοψηφία των ανδρών (σε ποσοστό 90 τοις εκατό) και των γυναικών (σε ποσοστό 85 τοις εκατό), πιστεύουν ότι στις επιχειρήσεις τους οι υποψήφιοι που διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα και στα δυο φύλα, έχουν τις ίδιες ευκαιρίες πρόσληψης στις junior θέσεις εργασίας.
Αλλά, όταν ερωτούνται, για προσλήψεις και προαγωγές στα ανωτέρα επίπεδα διευθυντικών θέσεων, οι γυναίκες διαφωνούν για το αν ισχύουν τα ίδια κριτήρια ισότητας, σε αντίθεση με τους άνδρες, οι οποίοι τα βλέπουν πιο ρόδινα.
Η έρευνα δείχνει, επίσης, ότι διπλάσιος αριθμός ανδρών από αυτό των γυναικών, αισθάνονται ότι οι γυναίκες έχουν ίσες ευκαιρίες, είτε να προσληφθούν για να αναλάβουν διοικητικούς ρόλους, είτε να προαχθούν ή να διορισθούν σε θέσεις εξουσίας.
Είναι ξεκάθαρο, ότι όσο υπάρχει κενό αντίληψης μεταξύ των φύλων, τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται για τους οργανισμούς να προσανατολίζονται στο στόχο της ισότητας των δύο φύλων. Ειδικότερα, όταν οι άνθρωποι που λαμβάνουν τις αποφάσεις στις κορυφαίες ηγετικές θέσεις είναι συνήθως άνδρες, και μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν τα πρότυπα ισότητας με τον ίδιο τρόπο που τα αντιλαμβάνονται οι γυναίκες που εργάζονται για αυτούς. Όπως δήλωσε μια γυναίκα, στέλεχος, σε μια μεγάλη ασφαλιστική επιχείρηση της βορείου Αμερικής «η σκάλα της ιεραρχίας στις επιχειρήσεις, φτιάχτηκε για το βιολογικό ρολόι των ανδρών, και όχι των γυναικών. Οι γυναίκες, επιτυγχάνουν επαγγελματικά στις ηλικίες των 20 - 30 και 40 ενώ ταυτόχρονα οικοδομούν την οικογένειά τους. Η δυναμική αυτή, πρέπει να αλλάξει».
Ειλικρινά, αναρωτιέμαι τι σημαίνει αυτό. Τα δημιουργικά χρόνια είναι λίγο – πολύ τα ίδια και για τα δύο φύλα. Το αν κάποιος (άνδρας ή γυναίκα) επιλέγει να τα διοχετεύσει στην καριέρα ή στην οικογένεια, σαφώς αυτό θα πρέπει να είναι δική του απόφαση, η οποία να μη βρίσκει εμπόδια στις ευκαιρίες που του προσφέρονται εξαιτίας του φύλου του. Αλλά δεν βλέπω πως μπορεί κάποιος να επιτυγχάνει ταυτόχρονα δύο τόσο διαφορετικούς στόχους. Αναγκαστικά θα δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στον έναν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μπορεί να επιλέξει ο/η ίδιος/α ελεύθερα. Και εκεί θα συμφωνήσω απόλυτα. Όταν μία γυναίκα θέλει να ανέβει στην ανώτατη ιεραρχική βαθμίδα, κανείς δεν πρέπει να της κλείνει το δρόμο λόγω φύλου. Και θέλω να ελπίζω ότι αυτό το άρθρο θα βοηθήσει στο να αντιλαμβανόμαστε και τα δύο φύλα την ισότητα στην επιχείρηση με τον ίδιο τρόπο.