Η άνευ προηγουμένου αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που απουσίαζαν από την εργασία ή η μείωση των ωρών εργασίας, εκτιμάται ότι ήταν οι αιτίες της απώλειας εισοδήματος από την εργασία, σύμφωνα με τη Eurostat. Επισημαίνεται, βέβαια, ότι η κρατική στήριξη και οι προσωρινές δημοσιονομικές πολιτικές συνέβαλαν στην αντιστάθμιση του αντίκτυπου της κρίσης COVID-19 στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, ενώ παράλληλα, τα προσωρινά μέτρα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σταθεροποίηση των μισθών και του εισοδήματος των νοικοκυριών, ιδιαίτερα για εκείνους με χαμηλότερο εισόδημα.

Άλλωστε, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών καθώς και το ποσοστό κινδύνου της φτώχειας παρέμειναν σταθερά το 2020, σε σχέση με το 2019, αν και με διαφορετικές τάσεις μεταξύ των χωρών-μελών. Συγκριτικά με το 2019, οι μεγαλύτερες αυξήσεις του ποσοστού κινδύνου φτώχειας του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας, παρατηρήθηκαν στην Ισπανία, την Κροατία, την Ιταλία, τη Σλοβενία και την Ελλάδα. Περίπου στα μισά κράτη-μέλη, το ποσοστό κινδύνου-φτώχειας παρέμεινε σταθερό το 2020, ενώ μειώθηκε στην Εσθονία.