Οι συγχωνεύσεις αεροπορικών εταιρειών δεν είναι εύκολες. Για παράδειγμα, τα συνδικαλιστικά εργατικά δυναμικά που ταξινομούν τους πιλότους με βάση την ανώτερη βαθμίδα, δυσκολεύουν να ενώσουν τις εταιρείες. Επίσης στους ρυθμιστές ανταγωνισμού δεν αρέσει όταν η υπερβολική ισχύς καταλήγει στα χέρια πολύ λίγων παικτών, αν και οι αντιμονοπωλιακές αρχές των ΗΠΑ επέτρεψαν σε ορισμένες βιομηχανίες, όπως οι φορείς εκμετάλλευσης κινητών τηλεφώνων, να συγκεντρωθούν σε τρεις μόνο παίκτες.

Η ενοποίηση όμως έχει οικονομική σημασία. Οι περισσότερες άλλες χώρες έχουν έναν εθνικό μεταφορέα που φέρει τη σημαία της χώρας και υποστηρίζεται έμμεσα ή ρητά από το κράτος. Η Αμερική δεν το κάνει, αλλά τα δάνεια λόγω της πανδημίας έχουν καταστήσει τις Big Four σχεδόν ‘ομόσπονδο κράτος’, δίνοντας στο κοινό ένα μερίδιο στο μέλλον τους. Η συγχώνευση δεν έχει λειτουργήσει άσχημα για τους καταναλωτές μέχρι στιγμής. Οι τιμές των εισιτηρίων που προσαρμόστηκαν για τον πληθωρισμό μειώθηκαν στο ήμισυ από το 1995, όταν οι ουρανοί της Αμερικής πλημμύρισαν με αερομεταφορείς, σύμφωνα με το Bureau of Transportation Statistics.

Η American βρίσκεται στη χειρότερη θέση. Ο αερομεταφορέας με έδρα το Τέξας έχει καθαρό χρέος 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, περίπου 6 φορές το προβλεπόμενο EBITDA για το 2022, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Refinitiv που υποθέτουν ότι τα τρία τέταρτα των πωλήσεων επιστρέφουν σε δύο χρόνια. Η United είναι η επόμενη, αλλά με πολύ λιγότερο τρομακτικά επίπεδα χρέους.

Ωστόσο, το 2022 είναι πολύ μακριά. Εάν τα έσοδα ανακάμψουν μόνο κατά 70%, ενώ τα κόστη παραμείνουν σταθερά, το EBITDA της American θα βυθιστεί σε μόλις 335 εκατομμύρια δολάρια – μια υπόθεση που δεν είναι τρελή, δεδομένης της αναμενόμενης μακροπρόθεσμης επίδρασης στα εταιρικά ταξίδια και του υπερμεγέθη δανεισμού των αεροπορικών εταιρειών για την λειτουργία τους. Αυτό θέτει σε κίνδυνο τις πληρωμές τόκων.

Μια συμφωνία της American και ενός αντιπάλου μπορεί να είναι καλύτερη για τους φορολογούμενους από μια αναδιάρθρωση. Οι μέτοχοι του πιο υγιή συνεργάτη ενδέχεται να αποκλείσουν την αντιμετώπιση πρόσθετων προβλημάτων. Αλλά η φτηνή κρατική χρηματοδότηση θα μπορούσε να βοηθήσει.

Και επίσης οι ρυθμιστικές αρχές έχουν μακρά παράδοση στο να κάνουν τα στραβά μάτια σε προβλήματα ανταγωνισμού κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, όπως το 2008 όταν η JPMorgan αγόρασε την Bear Stearns και η Bank of America πήρε τη Merrill Lynch. Εάν η εναλλακτική λύση είναι η χρεοκοπία, δεν μπορεί να αποκλειστεί μια συγχώνευση με σφραγίδα από την κυβέρνηση.