Η κατακόρυφη πτώση των ναύλων και των τιμών των πλοίων έφερε στην επιφάνεια αρκετά πολύπλοκα θέματα. Αφενός το πρόβλημα μεταξύ πλοιοκτητών και τραπεζών ( Covenants κλπ), αφετέρου το πρόβλημα μεταξύ πλοικτητών και ναυλωτών.
Κορυφαίος ναυτιλιακός τραπεζίτης, ο οποίος για ευνόητους λόγους θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του,σε αυτό το θέμα, συνιστά προς τις τράπεζες ψυχραιμία, εκτιμώντας πως πρέπει να σταθούν στο πλάι των πλοικτητών διευκολύνοντας τους. Επισήμανε δε ότι η κρίση φέρνει και ευκαιρίες οι οποίες πρέπει να αξιοποιηθούν. Αυτή η άποψη, είναι πράγματι μία σοβαρή και συνετή αντιμετώπιση του θέματος.
Το άλλο πρόβλημα ωστόσο μεταξύ πλοιοκτητών και ναυλωτών, είναι λίγο πιο πολύπλοκο. Υπάρχουν πλοικτήτες που απολαμβάνουν υψηλούς ναύλους, ακόμη, γιατί πρόλαβαν να χρονοναυλώσουν τα πλοία τους την καλή εποχή, υπάρχουν πλοικτήτες οι οποίοι μετά από πιέσεις των ναυλωτών, δέχτηκαν μία αναθεώρηση του ναυλοσυμφώνου, υπάρχουν όμως και ναυλωτές που έσπευσαν να επωφεληθούν με κάθε τρόπο, ακόμη και εξοργιστικό, όπως φάνηκε και από την ανεκδιήγητη ναύλωση του Cape στα 1000 δολάρια την ημέρα.
Ασφαλώς και όλοι δουλεύουν για το κέρδος, και ασφαλώς στο πλαίσιο ενός υγιούς ανταγωνισμού, ή συναγωνισμού αν μου επιτρέπετε να πω, κανείς δεν χαίρεται, όταν βλέπει πλοικοκτήτες ή ναυλωτές να καταστρέφονται. Από την άλλη πλευρά όμως η κρίση αυτή είναι άνευ προηγουμένου.
Αυτό το άνευ προηγουμένου όμως είναι ίσως και το δυνατό της σημείο. Γιατί δίνει την ευκαιρία να αναθεωρηθούν πολλά, τα οποία αποτελούσαν την αχίλλειο πτέρνα, και τα οποία μας οδήγησαν εδώ που φθάσαμε.
Οι πολιτικοί στο εξωτερικό κυρίως, το είδαν πρώτοι, και ζήσαμε πρωτοφανείς κρατικές παρεμβάσεις, με τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς στην κυριολεξία να κρατικοποιούνται για να μην καταστραφεί το σύμπαν. Είδαμε ακραιφνείς υποστηρικτές των ελεύθερων αγορών να παρακαλούν γονατιστοί για διάσωση, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στην Ναυτιλία ασφαλώς είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα. Η ύφεση όσο κι εάν διαρκέσει, δεν σημαίνει ότι δεν θα μεταφέρονται, εμπορεύματα, και πρώτες ύλες. Η ανάπτυξη μπορεί να μηδενίζεται, όχι όμως και το εμπόριο.
Ωρα συλλογισμού και προτάσεων
Ωστόσο, η κρίση μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία, να ξεκινήσει μία σοβαρή συζήτηση για κάποιες αλλαγές, προς το καλύτερο, ώστε στο μέλλον, η Ναυτιλία, να είναι λιγότερο ευάλωτη.
Ένα από τα πρώτα θέματα τα οποία κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να τεθούν το συντομότερο δυνατόν στο τραπέζι είναι η οικονομική εξασφάλιση των ναυλωτών. Αυτοί είναι που πληρώνουν τα ναύλα και αυτοί είναι που καθιστούν την διαχείριση των πλοίων αποδοτική. Εάν οι ναυλωτές καταρρέουν, τότε όπως όλοι γνωρίζουμε δημιουργούνται χίλιες μύριες επιπλοκές.
Ένας πλοικτήτης, στην αλυσίδα της διακίνησης του εμπορίου, προσφέρει ένα asset. To Πλοίο. Έχει επενδύσει, έχει χρεωθεί, έχει προσδοκίες. Το προσφέρει, πλήρως ασφαλισμένο, τόσο για Hull & Machinery, όσο και για αστική ευθύνη και κατά κοινή ομολογία είναι ο κύριος υπεύθυνος για την επιτυχή και ασφαλή μεταφορά. Για να το επιτύχει αυτό πληρώνει σημαντικά ασφάλιστρα, και εάν πάει κάτι στραβά, από λάθος του πιλότου, έως ανισόρροπη εντολή ναυλωτή, όλοι αυτόν κυνηγάνε.
Αν πάλι πάθει κάτι το πλοίο του, είναι ασφαλισμένος για Loss of Hire, ενώ μπορεί να ασφαλιστεί και για Freight Insurance. Μπορεί ακόμη να ασφαλιστεί και για απεργίες ( Strikes). Φυσικά όλα αυτά ιδίοις εξόδοις.
Ο ιδιοκτήτης του φορτίου πάλι, έχει ασφαλίσει το φορτίο του, ώστε αν συμβεί κάτι να είναι εξασφαλισμένος, θα πάρει πίσω τα χρήματα που πλήρωσε για να το αποκτήσει και θα πληρώσει το μερίδιο του στην γενική αβαρία, αν συμβεί κάποιο ατύχημα
Ο Ναυλωτής από την πλευρά του είναι ασφαλισμένος για αστική ευθύνηγια όσα τον αφορούν.
Ας αναλάβουν ευθύνη και οι Ναυλωτές
Καλώς η κακώς όμως όλα τα ανωτέρω αφορούν αποκλειστικά ναυτικά ατυχήματα. Όχι οικονομικά ατυχήματα, όπως ας πούμε η χρεοκοπία ενός ναυλωτή, ή η αδυναμία του να κ